ผลของการเตรียมผิวเคลือบฟันต่อกำลังแรงยึดชนิดเฉือน/ปอก ของกลาสไอโอโนเมอร์ซีเมนต์ชนิดบ่มด้วยแสงสำหรับยึดแบรกเกต

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดชนิดเฉือน/ปอกเมื่อยึดแบรกเกตด้วยกลาสไอโอโนเมอร์ชนิดบ่มด้วยแสงโดยใช้วิธีเตรียมผิวเคลือบฟันที่ต่างกัน ทำการทดลองโดยใช้ฟันกรามน้อยซึ่งถูกถอนจากผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาทางทันตกรรมจัดฟัน จำนวน 120 ซี่ แบ่งเป็น 4 กลุ่มๆ ละ 30 ซี่ กลุ่มที่ 1 ใช้คอมโพสิตเรซินเป็นวัสดุยึดติด กลุ่มที่ 2 3 และ 4 ใช้กลาสไอโอโนเมอร์ซีเมนต์ชนิดบ่มด้วยแสงเป็นวัสดุยึดติด โดยกลุ่มที่ 2 ไม่เตรียมผิวเคลือบฟัน กลุ่มที่ 3 เตรียมผิวเคลือบฟันโดยใช้กรดฟอสฟอริก กลุ่มที่ 4 เตรียมผิวเคลือบฟันโดยใช้กรดฟอสฟอริกและทาด้วยบอนดิงเรซิน ชิ้นงานตัวอย่างถูกเก็บในน้ำกลั่นอุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียส 24 ชั่วโมงก่อนนำไปผ่านเครื่องเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิเป็นวงจรระหว่าง 5-55 องศาเซลเซียส 500 รอบ จากนั้นนำไปทดสอบกำลังแรงยึดชนิดเฉือน/ปอกด้วยเครื่องยูนิเวอร์แซลเทสติงแมชีน ความเร็วของการดึง 0.5 มิลลิเมตร/วินาที การเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดชนิดเฉือน/ปอกทำโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการทดสอบเชฟเฟ่ท์ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 สรุปว่าค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดชนิดเฉือน/ปอกในกลุ่มที่ 1 (16.29+_2.23 เมกกะปาสคาล) มีค่ามากกว่ากลุ่มอื่นอย่างมีนัยสำคัญ ค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดชนิดเฉือน/ปอกในกลุ่มที่ 2 (5.88+_2.46 เมกกะปาสคาล) มีค่าน้อยที่สุด ค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดชนิดเฉือน/ปอก ในกลุ่มที่ 3 (13.4+_1.64 เมกกะปาสคาล) และ กลุ่มที่ 4 (13.70+_2.19 เมกกะปาสคาล) มีค่าไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ความล้มเหลวของการยึดติดในกลุ่มที่ 1 เกิดภายในเนื้อของวัสดุยึดติดและการยึดติดระหว่างวัสดุยึดติดกับผิวเคลือบฟัน กลุ่มที่ 2 เกิดที่การยึดติดระหว่างวัสดุยึดติดกับผิวเคลือบฟัน ส่วนกลุ่มที่ 3 และ 4 เกิดภายในเนื้อของวัสดุยึดติด