ความคิดเห็นของผู้บริหารและครูเกี่ยวกับการศึกษาเพื่อส่งเสริม เด็กปัญญาเลิศด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา กรุงเทพมหานคร

Abstract

ศึกษาความคิดเห็นของผู้บริหารและครูเกี่ยวกับ การศึกษาเพื่อส่งเสริมเด็กปัญญาเลิศ ด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา กรุงเทพมหานคร โดยใช้วิธีวิจัยแบบสำรวจและวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เปรียบเทียบความแตกต่างของค่ามัชฌิมเลขคณิตโดยการทดสอบค่าที (T-test) และเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้บริหารและครู ในโรงเรียนที่มีขนาดต่างกันโดยการทดสอบค่าเอฟ (F-test) ผลการวิจัยพบว่า (1) ผู้บริหารและครูในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา กรุงเทพมหานคร มีความสนใจและเห็นด้วยกับแนวทางในการพัฒนาเด็กปัญญาเลิศ และการจัดการศึกษาเพื่อส่งเสริมเด็กปัญญาเลิศ ด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ในโรงเรียนมัธยมศึกษาในระดับมาก แนวทางในการพัฒนาเด็กปัญญาเลิศที่เห็นด้วยมากที่สุดคือ การพัฒนาเด็กปัญญาเลิศควรพัฒนาทั้งร่างกาย จิตใจ อารมณ์ และสังคมไปพร้อมๆ กัน ส่วนการจัดการศึกษาเพื่อส่งเสริมเด็กปัญญาเลิศ ด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ในโรงเรียนมัธยมศึกษาที่เห็นด้วยมากที่สุดคือ การพิจารณาจากผลงานของนักเรียนทั้งทางด้านวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ ในการคัดแยกเด็กปัญญาเลิศด้านวิทยาศาสตร์ หลักสูตรควรเปิดโอกาสให้เด็กศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองให้มาก และในการจัดรูปแบบหรือโปรแกรมการศึกษา ควรเปิดโอกาสให้เด็กศึกษาโดยใช้ชุดการสอน ที่จัดให้เด็กโดยเฉพาะด้วยการค้นคว้าหาคำตอบเองโดยอิสระ และควรมีการเสริมการเรียนในเรื่องทันสมัยที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ตามความสามารถและความสนใจของเด็กเก่ง (2) ผู้บริหารและครูมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการศึกษา เพื่อส่งเสริมเด็กปัญญาเลิศด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ในโรงเรียนมัธยมศึกษาไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน แต่เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อพบว่า ผู้บริหารมีความเห็นด้วยมากกว่าครู อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 จำนวน 8 ข้อ และ (3) ผู้บริหารและครูในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา กรุงเทพมหานคร ในโรงเรียนขนาดใหญ่ ขนาดกลาง และขนาดเล็กมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการศึกษา เพื่อส่งเสริมเด็กปัญญาเลิศด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ในโรงเรียนมัธยมศึกษา ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน แต่เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อพบว่ามีความคิดเห็นแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เพียงข้อเดียว