การพัฒนารูปแบบการจัดการสิ่งแวดล้อมในสถาบันราชภัฏ

Abstract

ศึกษาสภาพปัจจุบันของการจัดการสิ่งแวดล้อมในสถาบันราชภัฏ พัฒนารูปการจัดการสิ่งแวดล้อมทั้งองค์กรในสถาบันราชภัฏ และวิเคราะห์การนำรูปแบบการจัดการสิ่งแวดล้อมมาใช้กับสภาพจริง ที่สถาบันราชภัฏพระนคร ประชากรได้แก่ สถาบันราชภัฏทั้งหมด 41 แห่ง และประชาคมอุดมศึกษาของสถาบันราชภัฏ ที่ปฏิบัติงานและศึกษาอยู่ในสถาบันราชภัฏ ในปีการศึกษา 2546 จำนวน 515,857 คน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ สถาบันราชภัฏ 41 แห่ง และประชาคมอุดมศึกษาในสถาบันราชภัฏ โดยสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ ได้กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 1,964 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนที่ทางกายภาพ แบบสำรวจสภาพปัจจุบันของการจัดการสิ่งแวดล้อมในสถาบันราชภัฏ แบบสอบถามประชาคมอุดมศึกษาและแบบสัมภาษณ์ผู้บริหารสถาบันราชภัฏ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าสถิติพื้นฐาน ร้อยละ ฐานนิยม ค่าเฉลี่ยเลขคณิตและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยสรุปได้ว่า สภาพปัจจุบันของการจัดการสิ่งแวดล้อมทางกายภาพของสถาบันราชภัฏ มีความหนาแน่นของประชากรจากอัตราส่วนของการใช้พื้นที่ต่อคนต่างกัน ตามขนาดพื้นที่และจำนวนผู้ใช้พื้นที่นั้น โดยที่กลุ่มสถาบันราชภัฏกรุงเทพมหานครมีความหนาแน่นของประชากร มากกว่ากลุ่มสถาบันราชภัฏในส่วนภูมิภาค สถาบันราชภัฏส่วนใหญ่มีการดำเนินงาน จัดการสิ่งแวดล้อมด้านการใช้พลังงานมากที่สุด สำหรับรูปแบบการจัดการสิ่งแวดล้อมทั้งองค์กรที่พัฒนาขึ้น เป็นรูปแบบเพื่อการจัดการสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน โดยใช้การจัดการเชิงกลยุทธ์ซึ่งเป็นผลของการบูรณาการการจัดการทั้งองค์กรของ 4 สายงาน ได้แก่ สายงานบุคลากร สายงานโครงสร้าง สายงานเทคโนโลยี และสายงานสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ ผลของการนำรูปแบบการจัดการสิ่งแวดล้อมที่พัฒนาขึ้น ไปใช้กับสภาพจริงโดยใช้ยุทธศาสตร์และมาตรการที่ได้นำไปทดลองใช้ 1 แผนงาน มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์อยู่ในเกณฑ์ดี ข้อเสนอแนะจากผลการวิจัยมีดังนี้1. สถาบันราชภัฏทุกแห่งควรกำหนดวิสัยทัศน์และนโยบายด้านสิ่งแวดล้อมอย่างชัดเจน เพื่อให้เป็นพันธะในการปฏิบัติและยอมรับโดยทั่วไปทั้งองค์กร 2. การจัดการสิ่งแวดล้อมของสถาบันราชภัฏ ควรเสริมสร้างความร่วมมือกับชุมชนในท้องถิ่น และหน่วยงานภายนอกที่เกี่ยวข้อง โดยต้องดำเนินงานอย่างต่อเนื่องและเป็นเครือข่าย 3.ควรมีการศึกษาการจัดการสิ่งแวดล้อมทางสังคม ควบคู่ไปกับการจัดการสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ