บทบาทและการพัฒนาพื้นที่ย่านนางเลิ้ง กรุงเทพมหานคร

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1.) ศึกษาพัฒนาการของย่านนางเลิ้ง กรุงเทพมหานคร 2.) ศึกษาบทบาทของย่านนางเลิ้งในช่วงเวลาต่างๆ และความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทของย่านกับ การพัฒนาพื้นที่ 3.) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างคน กิจกรรม และพื้นที่ ตลอดจนปัญหา และแนวโน้ม การพัฒนาพื้นที่ย่าน 4.) เสนอแนะบทบาท และรูปแบบการพัฒนาพื้นที่ย่านนางเลิ้งในอนาคต จากการศึกษาพบว่า กิจกรรมต่างๆ ของย่านจะมีความสัมพันธ์กับการใช้พื้นที่ และเป็นสิ่งที่กำหนด บทบาทของย่านนางเลิ้งในช่วงเวลาต่างๆ จากเดิมที่ย่านมีลักษณะเป็นชุมชนขนาดเล็กที่มีการใช้ พื้นที่ส่วนใหญ่เพื่อการพักอาศัยในสมัยรัชกาลที่ 1 มาเป็นย่านที่มีการประกอบกิจกรรมทางการค้า ในรูปแบบของตลาดน้ำในสมัยรัชกาลที่ 4 และได้มีการปรับตัวพัฒนารูปแบบเป็นตลาดบกแห่งแรก ของกรุงเทพฯ ในสมัยรัชกาลที่ 5 จนปัจจุบันย่านได้มีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการค้ามาเป็น การประกอบกิจกรรมการค้าขายอาหารคาว หวาน ที่ควบคู่ไปกับการพักอาศัย ซึ่งเป็นลักษณะ เฉพาะของพื้นที่ย่าน นอกจากนี้ในย่านยังมีเอกลักษณ์สำคัญ ได้แก่ อาคารสถาปัตยกรรมที่มีคุณค่า ทางประวัติศาสตร์ โดยเฉพาะอาคารบริเวณริมถนนนครสวรรค์ และบริเวณรอบตลาดนางเลิ้ง ที่ปัจจุบันอยู่ในสภาพทรุดโทรม เนื่องจากขาดการดูแลรักษา และการจัดการที่ดีส่งผลกระทบต่อ กิจกรรมต่างๆ และความเสื่อมโทรมของพื้นที่ย่าน ผลการศึกษา นำมาสู่ข้อเสนอแนะถึงบทบาทของ ย่านนางเลิ้งในอนาคตให้ย่านยังคงมีบทบาทเพื่อการพักอาศัยที่ควบคู่ไปกับการประกอบกิจกรรมทาง การค้า และพัฒนาให้ย่านนางเลิ้งกลายเป็นศูนย์กลางของการประกอบกิจกรรมการค้าขายอาหาร คาวหวานสำเร็จรูปขนาดใหญ่ ตลอดจนเสนอแนะถึงรูปแบบการพัฒนาพื้นที่ของย่าน เพื่อช่วยแก้ ปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้น และเพื่อส่งเสริมให้ย่านยังคงอยู่ต่อไป