แนวความคิดในการแบ่งแยกอนุญาโตตุลาการภายในประเทศ และอนุญาโตตุลาการต่างประเทศ

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาถึง หลักเกณฑ์และความสำคัญของการแบ่งแยกการอนุญาโตตุลาการภายในประเทศและต่างประเทศ เพื่อให้เกิดความชัดเจนและมีความเหมาะสมกับการใช้กฎหมายอนุญาโตตุลาการในประเทศไทย จากการศึกษาวิจัยพบว่า มาตรา 28 แห่งพระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2530 มีความไม่ชัดเจนกรณีการกำหนดคำนิยามอนุญาโตตุลาการต่างประเทศว่าหมายถึง อนุญาโตตุลาการที่กระทำการพิจารณาและชี้ขาดข้อพิพาททั้งหมดหรือโดยส่วนใหญ่นอกราชอาณาจักรไทย และคู่กรณีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมิได้มีสัญชาติไทย บทบัญญัติดังกล่าวก่อให้เกิดปัญหาในการตีความซึ่งจะนำไปสู่ปัญหาในทางปฏิบัติ เนื่องจากการกำหนดลักษณะการอนุญาโตตุลาการว่าเป็นภายในประเทศหรือต่างประเทศมีผลต่อการพิจารณากฎหมายที่จะนำมาบังคับกับการอนุญาโตตุลาการ อำนาจของศาลในการแทรกแซงการดำเนินกระบวนพิจารณา และการยอมรับและบังคับตามคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการต่างประเทศ ผู้เขียนขอเสนอแนะว่า กฎหมายอนุญาโตตุลาการควรใช้โดยแยกเฉพาะเรื่องการค้าระหว่างประเทศออกจากเรื่องภายในประเทศ ตามอย่างกฎหมายแม่แบบ (UNCITRAL Model Law) ที่ประเทศส่วนใหญ่นำมาใช้ เพราะการอนุญาโตตุลาการทางการค้าระหว่างประเทศเป็นเหตุให้เกิดการบังคับตามคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการต่างประเทศ ซึ่งมีวิธีการยอมรับและบังคับแตกต่างจากคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการภายในประเทศ ดังนั้น วิธีการแยกดังกล่าวจึงน่าจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับปรับปรุงแก้ไขกฎหมายไทยให้มีความทันสมัย เป็นสากล และสามารถทัดเทียมกับนานาอารยประเทศได้ ภายใต้หลักการและเหตุผลของกฎหมายที่ต้องการส่งเสริมให้มีการทำอนุญาโตตุลาการทางพาณิชย์ระหว่างประเทศในราชอาณาจักรไทย