ความชุกของโรคสมองเสื่อมและโรคซึมเศร้าในผู้สูงอายุจังหวัดร้อยเอ็ด

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาอัตราความชุกและปัจจัยส่วนบุคคลที่มีความสัมพันธ์กับการเป็นโรคสมองเสื่อม และโรคซึมเศร้าในผู้สูงอายุจังหวัดร้อยเอ็ด กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปจำนวน 1,707 คน ตามวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน การเก็บรวบรวมข้อมูลดำเนินการโดยผู้วิจัยและผู้ช่วยผู้วิจัย 4 ท่าน ซึ่งเป็นพยาบาลวิชาชีพที่ได้รับการฝึกให้ใช้เครื่องมืออย่างถูกต้อง โดยพิจารณาจากค่าสัมประสิทธิ์แห่งความสอดคล้อง กลุ่มตัวอย่างได้รับการคัดกรองด้วยแบบทดสอบ สำหรับประเมินผู้สูงอายุที่มีภาวะสมองเสื่อมและแบบสัมภาษณ์การวินิจฉัยโรคซึมเศร้าตามหลักเกณฑ์การวินิจฉัยโรคของ DSM-IV หลังจากนั้นจะได้รับการวินิจฉัยยืนยันโดยจิตแพทย์ผู้มีความชำนาญ ในเรื่องผู้สูงอายุตามหลักเกณฑ์การวินิจฉัยโรคของ DSM-IV อีกครั้งหนึ่ง ผลการวิจัยพบว่า 1. อัตราความชุกของโรคสมองเสื่อม มีร้อยละ 3.2 เพศหญิงมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคสมองเสื่อมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 อายุมากขึ้น, สถานภาพสมรสที่ไม่ใช่คู่, การไม่ได้รับการศึกษา, การไม่เข้าร่วมกิจกรรมในชุมชน, ปัญหาการได้ยิน-การมองเห็น และความไม่สามารถทำกิจวัตรประจำวัน มีแนวโน้มที่จะเป็นโรคสมองเสื่อมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 2. อัตราความชุกของโรคซึมเศร้ามีร้อยละ 2.4 เพศหญิงและอายุมากขึ้นมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 การไม่ได้รับการศึกษา, ปัญหาการได้ยิน-การมองเห็น-ปวดข้อปวดกล้ามเนื้อ และอัมพฤกษ์/อัมพาต มีแนวโน้มที่จะเป็นโรคซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 สถานภาพสมรสหย่า-หม้าย, การเกษียณอายุ, การอยู่ตามลำพัง, ปัญหาวิงเวียนศรีษะ-นอนไม่หลับ-แผลในกระเพาะอาหาร-ความดันโลหิตสูง และความไม่สามารถทำกิจวัตรประจำวันมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคเศร้าซึมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001