ความผิดฐานดำรงชีพอยู่ด้วยรายได้ของหญิงซึ่งค้าประเวณี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 286

Abstract

การวิจัยเรื่องนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษา เพื่อค้นหาความเหมาะสมของบทบัญญัติตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 286 ความผิดฐานดำรงชีพอยู่ด้วยรายได้ของหญิงซึ่งค้าประเวณีกับกรณีการวินิจฉัยคดีของศาลในการพิพากษายกฟ้องในความผิดฐานนี้อยู่เสมอ แม้ศาลจะฟังข้อเท็จจริงได้ว่าจำเลยรับเงินหรือประโยชน์อย่างอื่นจากหญิงซึ่งค้าประเวณีก็ตาม เพียงแต่จำเลยนำสืบได้ว่ามีรายได้อย่างอื่นในการดำรงชีพเท่านั้น จากการศึกษาวิจัยพบว่า ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 286 มีหลักการลงโทษบุคคลที่กระทำตนเป็นชายแมงดาตามแนวความคิดสมัยก่อนเท่านั้น แต่ในปัจจุบันสังคมมีความเจริญก้าวหน้าไปมาก จึงทำให้บทบัญญัติดังกล่าวไม่อาจลงโทษผู้กระทำความผิดในข้อหานี้ได้ ประกอบกับบทบัญญัติที่เป็นข้อสันนิษฐานของกฎหมายตามวรรคสองของมาตราดังกล่าวมีความไม่ชัดเจนหรือยังก่อให้เกิดการตีความในทางที่แคบ ทำให้กฎหมายในเรื่องนี้ใช้บังคับไม่ได้ผลและเกิดความไม่เป็นธรรมกับประชาชนในสังคม ผู้วิจัยได้เสนอแนะทางแก้ไขโดยการปรับปรุงบทบัญญัติตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 286 เสียใหม่ เพื่อให้กฎหมายดังกล่าวมีความเหมาะสมกับสภาพสังคมปัจจุบัน กล่าวคือ เปลี่ยนแปลงถ้อยคำจากเดิม เพื่อให้หลักการของกฎหมายมีแนวความคิดเป็นสมัยปัจจุบัน รวมทั้งแก้ไขข้อสันนิษฐานของกฎหมายที่เป็นปัญหาให้มีความชัดเจนมากขึ้น โดยบัญญัติลงโทษบุคคลที่รับรายได้หรือแสวงหาผลประโยชน์จากการค้าประเวณี ตลอดจนนำมาตรการทางกฎหมายอื่นๆ เช่น หลักความผิดฐานสมคบกฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน มาบังคับใช้ควบคู่กันไป ทั้งนี้ เพื่อให้การปราบปรามการค้าประเวณีและธุรกิจบริการทางเพศมีประสิทธิภาพมากขึ้น