รูปแบบและความเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจของกิจกรรมการผลิตมีดอรัญญิกใน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

Abstract

กิจกรรมการผลิตมีดอรัญญิกเป็นหนึ่งในการดำเนินกิจการผลิตผลิตภัณฑ์ชุมชนที่ มีชื่อเสียง ของจังหวัดพระนครศรีอยุธยามาอย่างยาวนานเกือบ 200 ปี เมื่อมีการจัดตั้งโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ ขึ้นในปี พ.ศ. 2546 ได้มีกลุ่มของผู้ประกอบกิจการผลิตในท้องถิ่น 2 ประเภทที่เข้าร่วมโครงการฯ ได้แก่ กลุ่มของครัวเรือนต่างๆ ที่ผลิตมีดซึ่งรวมตัวกันเป็นวิสาหกิจชุมชน และกลุ่มสถานประกอบกิจการผลิตขนาดกลางและขนาดย่อมที่มีการจ้างแรงงานขนาด ต่างๆ โดยมีลักษณะของการดำเนินกิจการตามแนวความคิดของ การกระจายความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจไปสู่ท้องถิ่นที่แตกต่างกัน งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมา ตลอดจนรูปแบบและความเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจของกิจกรรมการผลิตมีดอรัญญิก ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาของผู้ประกอบการทั้ง 2 ประเภท โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างจากสถานประกอบการที่เข้าร่วมโครงการฯ ทั้งหมด ซึ่งแบ่งออกเป็น ครัวเรือนที่เป็นสมาชิกในกลุ่มวิสาหกิจชุมชนจำนวน 56 ครัวเรือน สถานประกอบการที่เป็นวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมจำนวน 7 แห่ง และผู้ให้ข้อมูลที่สำคัญบางราย เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลในแต่ละประเด็นโดยใช้แบบสอบถามประกอบการสัมภาษณ์ จากการศึกษาสรุปได้ว่า นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ลักษณะของการดำเนินกิจการผลิตมีดของครัวเรือน ต้องพึ่งพาพ่อค้าคนกลางในท้องถิ่นในด้านการกู้ยืมต้นทุน และการจัดจำหน่าย โดยมีการผลิตเพื่อจำหน่ายส่งเป็นประจำ การรวมกลุ่มวิสาหกิจชุมชนไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาการถูกกดราคารับซื้อจากร้านค้า ส่วนสถานประกอบการที่เป็นวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมไม่ต้องพึ่งพาแหล่ง เงินทุนนอกสถาบัน มีแหล่งนำเข้าวัตถุดิบที่เชื่อมโยงกับกรุงเทพฯ และมีช่องทางในการจัดจำหน่ายไปสู่ผู้บริโภคขั้นสุดท้ายตามเมืองใหญ่ของ ประเทศ ไปจนถึงตลาดในต่างประเทศโดยตรง ลักษณะของการดำเนินกิจการผลิตเป็นไปตามความต้องการของผู้ประกอบการ การเข้าร่วมโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ ของกลุ่มผู้ประกอบการทั้ง 2 ประเภท ได้ช่วยส่งเสริมให้ผลิตภัณฑ์ผลิตมีดอรัญญิกให้เป็นที่ยอมรับในคุณภาพมากยิ่ง ขึ้น ผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะแนวทางในการพัฒนาปัจจัย ที่มีส่วนในการส่งเสริมกิจกรรมการผลิตมีดอรัญญิกของผู้ประกอบการ ได้แก่ การให้การรวมกลุ่มของผู้ประกอบการแต่ละประเภทมีบทบาทในการร่วมกันจัดหา ปัจจัยการผลิตต่างๆ โดยกำกับดูแลการใช้จ่ายต้นทุนที่กู้ยืมมาจากสถาบันการเงินให้เป็นไปตามวัตถุ ประสงค์ ตลอดจนสนับสนุนให้มีการผลิตเพื่อจำหน่ายผลิตภัณฑ์แบบจัดแสดงหน้าร้านมากขึ้น โดยเน้นให้การผลิตมีดแนวโรงงานเพื่อจำหน่ายส่งตามใบสั่งเป็นการผลิตแบบเป็น ประจำ และการผลิตมีดแนวศิลป์เพื่อจำหน่ายปลีกตามใบสั่งเป็นการผลิตแบบเป็นครั้ง คราว