การศึกษาเปรียบเทียบคุณภาพน้ำระหว่างระบบหมุนเวียนน้ำทะเลแบบปิดที่มี ตัวกรองชีวภาพแบบไอโอดรัมและแบบใต้น้ำเพื่อการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ

Abstract

ได้ทำการศึกษาเพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพระหว่างตัวกรองชีวภาพแบบไบโอดรัม และแบบใต้น้ำ ซึ่งใช้ในระบบหมุนเวียนน้ำทะเลแบบปิดเพื่อการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ในการทดลองเลี้ยงกุ้งกุลาดำ (Penaeus monodon) และปลากะพงขาว (Lates calcarifer) เป็นเวลา 3 เดือน ระบบบ่อทดลองประกอบด้วย 2 ส่วนคือ บ่อเลี้ยงทำด้วยคอนกรีตรูปทรงกลมที่มีปริมาตร 38 ลบ.ม. (เส้นผ่าศูนย์กลาง 7 เมตร ความลึกของน้ำ 1 เมตร) และบ่อบำบัดทำด้วยคอนกรีตรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า (2x4.6 เมตร) ในบ่อบำบัดของแต่ละชุดการทดลองมีตัวกรองชีวภาพต่างชนิดกัน คือ ตัวกรองชีวภาพแบบไบโอดรัมและตัวกรองชีวภาพแบบใต้น้ำ อัตราการหมุนเวียนของน้ำในระบบทดลองเท่ากับ 4 ครั้งต่อวันในการทดลองเลี้ยงกุ้งกุลาดำ พบว่าระบบตัวกรองชีวภาพทั้งสองแบบสามารถควบคุมคุณภาพน้ำคือ แอมโมเนียรวม, ไนไตรท์ และไนเตรท ให้อยู่ในเกณฑ์ปกติ แต่เนื่องจากในการทดลองครั้งนี้มวลชีวภาพของกุ้งกุลาดำมีปริมาณน้อยมากจึงไม่สามารถเปรียบเทียบประสิทธิภาพระหว่างระบบหมุนเวียนน้ำแบบปิดที่มีตัวกรองชีวภาพต่างกันได้ อัตรารอดของกุ้งกุลาดำทั้งสองชุดการทดลองครั้งนี้มีค่าเท่ากับ 6.25% และ 7.03% และมีอัตราการเติบโตร่างกาย 0.056 กรัม/วัน และ 0.051 กรัม/วัน ในชุดการทดลองแบบไบโอดรัมและใต้น้ำตามลำดับ ส่วนการทดลองเลี้ยงปลากะพงขาว พบว่าระบบตัวกรองชีวภาพทั้งสองแบบสามารถควบคุมคุณภาพน้ำคือ แอมโมเนียรวม, ไนไตรท์ และไนเตรท ให้อยู่ในเกณฑ์ปกติ อย่างไรก็ตามพบว่าในการทดลองเลี้ยงปลากะพงขาว ปริมาณแอมโมเนียรวม และไนไตรท์ในชุดการทดลองที่มีตัวกรองชีวภาพแบบใต้น้ำจะมีค่าสูงกว่าชุดการทดลองที่มีตัวกรองชีวภาพแบบไบโอดรัมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) ซึ่งอัตรารอดของปลากะพงขาวเท่ากับ 58.42% และ 57.00% อัตราการเติบโตเท่ากับ 1.273 กรัม/วัน และ 1.228 กรัม/วัน ในชุดการทดลองแบบไอโอดรัมและแบบใต้น้ำตามลำดับ