การเลือกทำปฏิกิริยาเพื่อแยกสารเรซิมิกเมนทอล โดยไลเปสในระบบรีเวิร์สไมเซลล์

Abstract

ประยุกต์ใช้ระบบรีเวิร์สไมเซลล์สำหรับปฏิกิริยาที่มีไลเปสจาก Candida cylindracea เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา โดยใช้ปฏิกิริยาทรานเอสเทอริฟิเคชันของเรซิมิกเมนทอล และไตรอะซิตินเป็นปฏิกิริยาต้นแบบ และเปรียบเทียบระบบรีเวิร์สไมเซลล์ที่ศึกษานี้กับระบบตัวทำละลายอินทรีย์ไอโซออกเทนในแง่ของอัตราการเกิดปฏิกิริยาจำเพาะ และเปอร์เซ็นต์การเกิดปฏิกิริยา การทดลองถูกแบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอนคือ หนึ่ง การหาสถานะที่เหมาะสมสำหรับการละลายของไลเปสในระบบรีเวิร์ลไมเซลล์ของ SDEHP ในไอโซออกเทน โดยพบว่าสภาวะที่เหมาะสมสำหรับการละลายคือ 0.1 โมลาร์ SDEHP, 0.1 โมลาร์ โซเดียมคลอไรด์และ 0.05 โมลาร์ ฟอสเฟตบัฟเฟอร์และสอง การหาสภาวะที่เหมาะสมสำหรับการทำปฏิกิริยาทรานเอสเทอริฟิเคชัน ของเรซิมิกเมนทอลกับไตรอะซิติน โดยใช้ไลเปสเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาในระบบรีเวิร์สไมเซลล์ของ SDEHP ในไอโซออกเทน พบว่าสภาวะที่เหมาะสมต่อคือ สัดส่วนเชิงโมลของน้ำต่อ SDEHP (W0) เท่ากับ 1.22, ความเข้มข้นของเรซิมิกเมนทอลเท่ากับ 38 มิลลิโมลาร์, ความเข้มข้นของไตรอะซิตินเท่ากับ 65.5 มิลลิโมลาร์, ค่าความเป็นกรด-ด่าง เท่ากับ 6.7 และอุณหภูมิเท่ากับ 33.9 องศาเซลเซียส สำหรับการศึกษากลไกการเกิดปฏิกิริยานั้นพบว่า มีกลไกแบบแรนดอม ไบ-ไบ ซึ่งสามารถคำนวณค่าตัวแปรทางจลนพลศาสตร์ได้คือ V*max = 14.5 mu mol. hr-1.g-enz-1, alphaK*A = 2.07 mM, alphaK*B = 3.39 mM, K*A = 323.2 mM, K*B = 529.3 mM, K*i1 = 2.47 mM, และ K*i2 = 11.32 mM ซึ่งสามารถเขียนเป็นสมการอัตราการเกิดปฏิกิริยาได้ดังนี้ 1/V = (75.6/[A][B])(1+[B]/2.5)+(0.23/[B])(1+[A]/11.3)+0.07 เมื่อเปรียบเทียบความเหมาะสมในการเป็นตัวกลาง การเกิดปฏิกิริยาในระบบรีเวิร์สไมเซลล์ของ SDEHP ในไอโซออกเทนกับระบบของตัวทำละลายอินทรีย์ไอโซออกเทน พบว่าระบบตัวทำละลายอินทรีย์มีความเหมาะสมกว่า ทั้งในแง่ของอัตราการเกิดปฏิกิริยาจำเพาะ และเปอร์เซ็นต์การเกิดปฏิกิริยา