การศึกษาบทบาทของผู้ปกครองในการให้ความช่วยเหลือตั้งแต่ระยะแรกเริ่มแก่เด็กออทิสติกระดับปฐมวัยในกรุงเทพมหานคร

Abstract

ศึกษาบทบาทของผู้ปกครองในการให้ความช่วยเหลือตั้งแต่ระยะแรกเริ่มแก่เด็กออทิสติกระดับปฐมวัยในด้าน การพัฒนาเด็กที่บ้าน การประสานงานกับทางโรงเรียน การประสานงานกับนักวิชาชีพและการปฏิบัติในการรวมกลุ่ม ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ปกครองส่วนใหญ่ส่งเสริมพัฒนาการทั้ง 4 ด้านของเด็กแทบทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องการป้องกันอุบัติเหตุให้ลูก และการสอนเด็กให้ต้อนรับแขกเท่านั้น ที่ผู้ปกครองน้อยกว่าครึ่งหนึ่งปฏิบัติ 2) ปัญหาพฤติกรรมของเด็กที่พบเรียงจากมากไปหาน้อย ได้แก่ สมาธิสั้น อารมณ์รุนแรง กรีดร้องทำฤทธิ์เดช ทำร้ายตนเอง เคลื่อนไหวร่างกายอย่างผิดปกติ รับประทานอาหารยาก ก้าวร้าว ทำลายของ กลัวบางสิ่งบางอย่างเป็นพิเศษ และต่อต้านความเปลี่ยนแปลง ซึ่งผู้ปกครองส่วนใหญ่ ได้ใช้วิธีการแก้ปัญหาอย่างเหมาะสมและได้ผลดี แม้จะมีส่วนน้อยที่แก้ปัญหา อย่างไม่เหมาะสม โดยการดุ ตีเด็ก การแก้ปัญหาแทนเด็ก และการให้เด็กดูวิดีโอ เพื่อให้เด็กสามารถอยู่กับที่ได้นานๆ โดยเฉพาะการดุหรือตี มักทำให้เด็กมีพฤติกรรมทางลบมากขึ้น 3) ปัญหาพัฒนาการทางสังคมของเด็ก ผู้ปกครองส่วนใหญ่ได้สอนเพื่อแก้ปัญหาพัฒนาการทางสังคมของเด็ก และมักได้ผลดี และทุกคนพาเด็กไปเที่ยวอย่างสม่ำเสมอ มีผู้ปกครองบางคนไม่ได้ฝึก เพราะไม่ทราบว่าจะสอนอย่างไร ส่วนปัญหาการพูด ผู้ปกครองทุกคนฝึกพูดให้ลูกที่บ้าน โดยส่วนใหญ่ฝึกทุกวันเป็นการเฉพาะ 4) เด็กออทิสติกส่วนใหญ่เรียนร่วมในชั้นปกติ โดยมีการจัดหลักสูตรเฉพาะ และผู้ปกครองส่วนใหญ่ได้ประสานงานในการฝึกเด็ก และร่วมมือกับครูอย่างสม่ำเสมอ ปัญหาที่โรงเรียนของเด็กคือ เด็กไม่ยอมเล่นกับเพื่อน ง่วงซึมเพราะฤทธิ์ยา หงุดหงิดง่าย รับประทานอาหารซ้ำๆ และไม่ยอมทำการบ้าน 5) ผู้ปกครองส่วนใหญ่มีการประสานงานกับนักวิชาชีพ โดยปฏิบัติตามคำแนะนำและซักถามเมื่อมีปัญหา ปัญหาการใช้บริการทางการแพทย์คือ นักวิชาชีพเฉพาะทางมีน้อย เวลาในการฝึกแต่ละครั้งน้อย ใช้จ่ายสูง รอคิวนาน และโรงพยาบาลอยู่ไกล 6) ผู้ปกครองทุกคนเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับเด็กออทิสติก โดยการพูดคุย อธิบาย หรือประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อมวลชน ผู้ปกครองส่วนใหญ่ติดต่อกับชมรมผู้ปกครองเด็กออทิสติกอย่างสม่ำเสมอทางโทรศัพท์ และเข้าร่วมประชุมใหญ่ประจำปี