ระบบการรู้จำผู้พูด : การบ่งชี้ผู้พูดแบบขึ้นกับบทคำพูด

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาระบบการรู้จำผู้พูดชนิดการบ่งชี้ผู้พูดแบบขึ้นกับบทคำพูดภาษาไทย 3 ประโยคโดยใช้แบบจำลองฮิดเดนมาร์คอฟแบบดิสครีตร่วมกับการควอนไทซ์แบบเวกเตอร์ในการรู้จำเสียงของผู้พูดจำนวน 12 คน ซึ่งประกอบด้วยเพศชาย 6 คน และเพศหญิง 6 คน วิธีการสำคัญที่ทดลองใช้ในการวิเคราะห์เสียงพูดของระบบการบ่งชี้ผู้พูดแบบขึ้นกับบทคำพูดนี้ ได้แก่ สัมประสิทธิ์การประมาณพันธะเชิงเส้น สัมประสิทธิ์เซปสตรอล และสัมประสิทธิ์เซปสตรอลบนความถี่เมล ในการวิจัยนี้ได้ทดลองปรับเปลี่ยนค่าพารามิเตอร์ของระบบอันได้แก่ อันดับของลักษณะสำคัญ ขนาดของต้นแบบอ้างอิงชุดรหัส และจำนวนสถานะของแบบจำลองฮิดเดนมาร์คอฟแบบดิสครีต ในงานวิจัยนี้ได้เปรียบเทียบประสิทธิภาพของต้นแบบอ้างอิงชุดรหัสที่สร้างและฝึกฝนจากขั้นตอนวิธีการแบ่งเฉลี่ย K ส่วน กับขั้นตอนวิธีการหาค่าคาดหวังที่มากที่สุด จากผลการทดสอบระบบการบ่งชี้ผู้พูดแบบขึ้นกับบทคำพูดสามารถสรุปได้ว่าสัมประสิทธิ์เซปสตรอลบนความถี่เมลเป็นลักษณะสำคัญที่ให้อัตราการบ่งชี้ผู้พูดมากที่สุดเท่ากับร้อยละ 100 ที่อันดับของสัมประสิทธิ์เท่ากับ 14 เมื่อต้นแบบอ้างอิงชุดรหัสมีขนาดเท่ากับ 50 และฝึกฝนด้วยขั้นตอนวิธีการหาค่าคาดหวังที่มากที่สุด โดยจำนวนสถานะของแบบจำลองฮิดเดนมาร์คอฟแบบดิสคีตเท่ากับ 5 ในประโยคคำพูดทุกประโยค และสัมประสิทธิ์การประมาณพันธะเชิงเส้นเป็นลักษณะสำคัญที่ให้อัตราการบ่งชี้ผู้พูดน้อยที่สุดเท่ากับร้อยละ 80 85 และ 78.33 ตามลำดับประโยค เมื่ออันดับของสัมประสิทธิ์เท่ากับ 14 ขนาดของต้นแบบอ้างอิงชุดรหัสเท่ากับ 50 และฝึกฝนด้วยขั้นตอนวิธีการแบ่งเฉลี่ย K ส่วน โดยที่จำนวนสถานะของแบบจำลองฮิดเดนมาร์คอฟแบบดิสครีตเท่ากับ 5