ความรับผิดทางอาญาของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม

Abstract

แม้ปัจจุบันประเทศไทยจะมีพระราชบัญญัติผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม พ.ศ. 2525 ในการควบคุมการทำงานและจริยธรรมของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมอยู่ก็ตาม แต่พระราชบัญญัติดังกล่าวก็เป็นเพียงการกำหนดขอบเขตหน้าที่และจริยธรรม ที่จะปฏิบัติต่อผู้ป่วยไว้อย่างกว้างๆ เท่านั้น แต่ไม่ได้บัญญัติถึงความรับผิดทางอาญาไว้แต่อย่างใด ดังนั้น ความรับผิดทางอาญาของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม จึงต้องเป็นไปตามประมวลกฎหมายอาญามาพิจารณาต่อไป อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการประกอบวิชาชีพเวชกรรม เป็นกิจกรรมที่จะต้องกระทำต่อเนื้อตัวร่างกายของผู้ป่วย ซึ่งในการรักษาย่อมมีโอกาสเกิดความผิดพลาดหรือเกิดอุบัติเหตุในการปฏิบัติงาน และเกิดอันตรายแก่ชีวิตร่างกายและจิตใจของผู้ป่วยได้เสมอ ในการศึกษาวิจัยได้อาศัยแนวการวินิจฉัยในระบบกฎหมาย Common law มาวิเคราะห์ถึงความรับผิดทางอาญาของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม โดยในกฎหมายระบบ Common law การกระทำความผิดอาญากรณีประมาทนั้น ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมจะรับผิดต่อเมื่อเป็นการกระทำโดยประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงเท่านั้น นอกจากนี้ยังได้กำหนดหลักเกณฑ์ในการพิจารณาถึงการกระทำโดยประมาทของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมไว้ และมีหลักเกณฑ์ในการพิจารณาความยินยอมของผู้ป่วย ซึ่งอาจยกมาเป็นเหตุยกเว้นความรับผิดทางกฎหมายได้ ซึ่งหลักเกณฑ์เหล่านี้ทำให้เกิดความชัดเจน ในการพิจารณาความรับผิดทางอาญาของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมได้ ดังนั้นวิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงเสนอแนะให้มีหลักเกณฑ์ การพิจารณาความรับผิดทางอาญาของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมขึ้น โดยผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมจะรับผิดอาญาในกรณีการกระทำโดยเจตนา และประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงเท่านั้น นอกจากนี้ ผู้เขียนยังได้เสนอแนะในเรื่องของการให้ความยินยอมในการรักษาว่า แพทย์จะต้องบอกกล่าวถึงสิ่งที่เป็นข้อเท็จจริงและสาระสำคัญในการรักษา เพื่อให้ความยินยอมนั้นเป็นเหตุยกเว้นความรับผิดทางอาญาของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมได้ เพื่อประโยชน์ในการพิจารณาความรับผิดในการทำงานของแพทย์ ซึ่งเป็นวิชาชีพที่จำเป็นในสังคมต่อไป