อัตราการลงเกาะ การเติบโต และการอยู่รอดของปะการัง Pocillopora damicornis, Acropora humilis และ Acropora millepora เมื่อกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้า

Abstract

การนำกระแสไฟฟ้ามาประยุกต์ใช้ในการฟื้นฟูแนวปะการังเป็นวิธีการหนึ่งในการเพิ่มอัตราการเติบโตและอัตรารอดของปะการัง จากการเกิดปฏิกิริยาทางไฟฟ้าเคมีที่ได้รับการกระตุ้นจากกระแสไฟฟ้าทำให้เกิดสภาวะแวดล้อมที่ช่วยให้ปะการังสามารถลดการใช้พลังงานในการกระบวนการสร้างหินปูนและนำพลังงานนั้นไปใช้ในการเติบโต ด้วยเหตุผลดังกล่าวจึงทำการศึกษาอัตราการลงเกาะ การเติบโต และการอยู่รอดของตัวอ่อนปะการัง Pocillopora damicornis, Acropora humilis และ Acropora millepora ที่ได้รับและไม่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้า ทั้งในระบบอนุบาลและในพื้นที่ธรรมชาติ ผลการศึกษาอัตราการลงเกาะบนพื้นผิวพบว่า ตัวอ่อนปะการัง P. damicornis และ A. humilis ที่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้ามีอัตราการลงเกาะค่อนข้างต่ำ โดยตัวอ่อนปะการัง P. damicornis ในชุดควบคุมมีอัตราการลงเกาะบนแผ่นเหล็กเคลือบหินปูนและแผ่นกระเบื้องที่สูงกว่าชุดการทดลองที่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าอย่างมีนัยสำคัญ ขณะที่ตัวอ่อนปะการัง A. humilis ในชุดควบคุม (แผ่นเหล็กเคลือบหินปูน) และชุดการทดลองที่ไม่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้า (แผ่นเหล็กเคลือบหินปูนและแผ่นกระเบื้อง) มีอัตราการลงเกาะบนพื้นผิวสูงกว่าในชุดการทดลองที่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าอย่างมีนัยสำคัญเช่นกัน สำหรับการศึกษาอัตราการเติบโตและอัตรารอดระยะหลังการลงเกาะของตัวอ่อนปะการัง A. humilis ในระบบอนุบาล และ P. damicornis บนโครงสร้างที่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าในทะเล พบว่า ตัวอ่อนปะการัง A. humilis ระยะหลังการลงเกาะบนแผ่นอลูมิเนียมในระบบอนุบาล มีอัตราการเติบโต (198.1± 19.5 %) และอัตรารอด (61.7 ± 6.4 %) สูงสุด โดยอัตราการเติบโต (เปอร์เซ็นต์ความกว้างสูงสุดต่อเดือน) สูงกว่าตัวอ่อนปะการังที่อนุบาลบนแผ่นเหล็กเคลือบหินปูนและแผ่นกระเบื้อง และอัตรารอดสูงกว่าตัวอ่อนปะการังที่อนุบาลบนแผ่นกระเบื้องอย่างมีนัยสำคัญ ขณะที่ตัวอ่อนปะการัง P. damicornis ระยะหลังการลงเกาะบนโครงสร้างที่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าในระดับที่แตกต่างกันทั้ง 3 ระดับ มีอัตราการเติบโตไม่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม อัตราการเติบโตสูงสุด (36.5 ± 6 %/เดือน) และอัตรารอดสูงสุด (50 %) พบที่ตัวอ่อนปะการังบนโครงสร้างที่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าระดับสูงและระดับต่ำ ตามลำดับ นอกจากนั้น ในการศึกษาเปรียบเทียบอัตราการเติบโตและอัตรารอดระยะหลังการลงเกาะของตัวอ่อนปะการัง A. millepora ระหว่างระบบอนุบาลกับโครงสร้างที่ได้รับและไม่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้า พบว่า อัตราการเติบโตของตัวอ่อนปะการัง A. millepora บนแผ่นเหล็กเคลือบหินปูนและแผ่นกระเบื้องของชุดโครงสร้างที่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าระดับกลางมีค่าสูง (87.8 – 90.2 %) และแตกต่างกับชุดการทดลองในระบบอนุบาลซึ่งมีค่าต่ำ (45.1 – 4 7.4 %) อย่างมีนัยสำคัญ ทั้งนี้ อัตราการเติบโตและอัตรารอดของตัวอ่อนปะการังในชุดโครงสร้างที่ได้รับและไม่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ยกเว้น อัตราการเติบโตของตัวอ่อนปะการังบนแผ่นเหล็กเคลือบหินปูนบนชุดโครงสร้างที่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าระดับกลางที่สูงกว่าชุดโครงสร้างที่ไม่ได้รับการกระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าอย่างมีนัยสำคัญ อนึ่ง อัตรารอดของตัวอ่อนปะการังบนแผ่นกระเบื้องในระบบอนุบาลมีอัตรารอดสูงสุด (64.1 ± 3.3 %) ซึ่งมีความแตกต่างกับตัวอ่อนปะการังบนแผ่นกระเบื้องชุดโครงสร้างที่ได้รับกระแสไฟฟ้าระดับสูงที่มีอัตรารอดต่ำสุด (3.55 ± 2.27 %) อย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05)