Please use this identifier to cite or link to this item:
https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/15741
| Title: | การให้เหตุผลสนับสนุนความรู้ก่อนประสบการณ์ |
| Other Titles: | A justification of a priori knowledge |
| Authors: | ศิรประภา ชวะนะญาณ |
| Advisors: | สิริเพ็ญ พิริยจิตรกรกิจ |
| Other author: | จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะอักษรศาสตร์ |
| Advisor's Email: | Siriphen.P@Chula.ac.th |
| Subjects: | การอ้างเหตุผล ความรู้ก่อนประสบการณ์ ญาณวิทยา |
| Issue Date: | 2552 |
| Publisher: | จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย |
| Abstract: | แสดงความเป็นไปได้ของความรู้ก่อนประสบการณ์ ในลำดับแรก ผู้วิจัยได้ปกป้องความรู้ก่อนประสบการณ์ในฐานะที่เป็น “ความเชื่อที่จริงและมีเหตุผล สนับสนุนที่จะเชื่อความเชื่อนั้น” กล่าวคือ S จะรู้ว่า P เมื่อและก็ต่อเมื่อ (1) S เชื่อว่า P (2) P จริง และ (3) S มีเหตุผลสนับสนุนที่จะเชื่อว่า P ในลำดับที่สอง ผู้วิจัยแสดงให้เห็นว่าประพจน์ก่อนประสบการณ์ไม่เกี่ยวข้องกับความจริงแบบจำเป็น เราจึงไม่สามารถปฏิเสธความรู้ก่อนประสบการณ์ จากการปฏิเสธความจริงแบบจำเป็นได้ ในลำดับที่สาม ผู้วิจัยแสดงให้เห็นว่าความรู้ก่อนประสบการณ์ แตกต่างจากความรู้หลังประสบการณ์ในเงื่อนไขเกี่ยวกับเหตุผลสนับสนุน กล่าวคือ ความรู้ก่อนประสบการณ์คือความรู้ที่ถูกให้เหตุผลสนับสนุนแบบไม่ใช่ประสบการณ์ ส่วนความรู้หลังประสบการณ์คือความรู้ที่ถูกให้เหตุผลสนับสนุนแบบอาศัยประสบการณ์ และผู้วิจัยจะเสนอด้วยว่า “การมีมโนทัศน์” ทำให้การให้เหตุผลสนับสนุนแบบไม่ใช่ประสบการณ์เป็นไปได้ กล่าวคือ เราสามารถตัดสินว่าประพจน์ก่อนประสบการณ์หนึ่งๆ ถูกต้องหรือไม่ได้โดยอาศัยเพียงการมีมโนทัศน์ ในลำดับสุดท้าย ผู้วิจัยแสดงให้เห็นว่าปัญหาของประพจน์วิเคราะห์ไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่อสถานะของความรู้ก่อนประสบการณ์ ไม่ว่าจะมีการยอมรับว่ามีความแตกต่าง ระหว่างประพจน์วิเคราะห์กับประพจน์สังเคราะห์หรือไม่ก็ตาม |
| Other Abstract: | To insist on a possibility of a priori knowledge. Firstly, I defend a priori knowledge as justified true belief, that is, S knows that p if and only if (1) p is true, (2) S believes that p, and (3) S is justified in believing that p. Secondly, l demonstrate that apriority is not about necessity. Thus, declining the concept of necessity is not a good ground for declining a priori knowledge. Thirdly, I argue that a priori knowledge differs from a posteriori knowledge in the condition about the justification: a posteriori knowledge is knowledge which is experientially justified, but a priori knowledge is knowledge which is nonexperientially justified. And I also propose that “possessing concept” makes the nonexperiential justification possible, that is, we can decide whether a priori proposition is true or not, only from concept possession. Finally, I maintain that, whether we accept the distinction between analytic proposition and synthetic proposition, the problem of analyticity does not have any effect on the status of a priori knowledge. |
| Description: | วิทยานิพนธ์ (อ.ด.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2552 |
| Degree Name: | อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต |
| Degree Level: | ปริญญาเอก |
| Degree Discipline: | ปรัชญา |
| URI: | http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/15741 |
| URI: | http://doi.org/10.14457/CU.the.2009.1239 |
| metadata.dc.identifier.DOI: | 10.14457/CU.the.2009.1239 |
| Type: | Thesis |
| Appears in Collections: | Arts - Theses |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Siraprapa_Ch.pdf | 1.61 MB | Adobe PDF | View/Open |
Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.