การนำธาตุอาหารในน้ำทิ้งจากฟาร์มสุกรกลับมาใช้ประโยชน์โดยการตกผลึกแมกนีเซียม แอมโมเนียม ฟอสเฟต

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาวะพีเอชและชนิดของวัสดุเป้าสัมผัสที่เหมาะสมในการตกตะกอนผลึก MAP ในน้ำเสียสังเคราะห์และน้ำทิ้งจากฟาร์มสุกร โดยบ่างการทดลองออกเป็น 2 ส่วนคือ ส่วนแรก ศึกษาสภาวะพีเอชที่เหมาะสมในการตกตะกอนผลึก MAP ด้วยสารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์ และในส่วนที่สอง ศึกษาชนิดของวัสดุเป้าสัมผัสที่เหมาะสมต่อการตดตะกอนผลึก MAP โดยวัสดุเป้าสัมผัสที่ใช้มี 2 ชนิด คือ ผลึก MAP และทรายแก้ว ผลการศึกษาส่วนที่ 1 พบว่า พีเอชที่เหมาะสมในการตกตะกอนผลึก MAP คือ ช่วงพีเอช 8-9 ประสิทธิภาพการบำบัดไนโตรเจนและฟอสฟอรัส เท่ากับ 83-91 และ 73-87 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ และเมื่อใช้วัสดุเป้าสัมผัส พบว่า การใช้ ผลึก MAP9 MAP10 และทรายแก้ว ปริมาณ 1.0 กรัม เป็นวัสดุเป้าสัมผัส จะเกิดการตกตะกอนผลึก MAP เหมาะสมที่สุด ประสิทธิภาพการบำบัดไนโตรเจนและฟอสฟอรัสเมื่อใช้ผลึก MAP เป็นวัสดุเป้าสัมผัส เท่ากับ 88-91 และ 57-93 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับและเมื่อใช้ทรายแก้วเป็นวัสดุเป้าสัมผัส พบว่า ประสิทธิภาพการบำบัดไนโตรเจนและฟอสฟอรัสเท่ากับ 86-93 และ 68-99 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ผลการศึกษาส่วนที่ 2 ศึกษาในน้ำทิ้งจากฟาร์มสุกร โดยใช้สภาวะที่เหมาะสมในการทดลองส่วนที่ 1 พบว่า พีเอชที่เหมาะสมในการตกตะกอนผลึก MAP คือ พีเอช 8.5 และวัสดุเป้าสัมผัสที่เหมาะสมในการตกตะกอนผลึก MAP คือ ผลึก MAP9 ปริมาณ 1.0 กรัม ที่พีเอชของสารละลาย 8.5 ประสิทธิภาพการบำบัดไนโตรเจนเท่ากับ 83 เปอร์เซ็นต์ ดังนั้นในการตกผลึก MAP เป็นแนวทางหนึ่งที่น่าสนใจในการนำธาตุอาหารที่มีไนโตรเจน ฟอสฟอรัส และแมกนีเซียม ออกจากน้ำทิ้งจากฟาร์มสุกร ซึ่งผลึกดังกล่าวมีศักยภาพในการนำไปใช้เป็นปุ๋ยสำหรับการเกษตร