สมุทรศาสตร์ฟิสิกส์บริเวณหาดขนอม-หมู่เกาะทะเลใต้

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาสภาพทางสมุทรศาสตร์ฟิสิกส์บริเวณหาดขนอม-หมู่เกาะทะเลใต้ โดยการสำรวจภาคสนาม และประยุกต์ใช้แบบจำลองเชิงตัวเลขเพื่ออธิบายลักษณะการไหลของกระแสน้ำในพื้นที่ศึกษาและเพื่อประเมินความคงอยู่ของแนวปะการังในบริเวณหาดขนอม-หมู่เกาะทะเลใต้ ระยะเวลาที่ใช้ในศึกษาตั้งแต่เดือน มกราคม พ.ศ.2551 จนถึง ธันวาคม พ.ศ.2551 ระยะเวลาศึกษา 1 ปี การไหลเวียนของกระแสน้ำเนื่องจากน้ำขึ้นน้ำลงรอบเกาะต่างๆทางตอนใต้ของเกาะสมุยมีความเร็วค่อนข้างอ่อนไม่เกิน 0.4 เมตรต่อวินาที และความเร็วของกระแสน้ำแรงบริเวณร่องน้ำไม่เกิน 0.8 เมตรต่อวินาที กระแสน้ำเนื่องจากน้ำขึ้นน้ำลงมีการไหลวนรอบเกาะในช่วงน้ำขึ้นกระแสน้ำไหลเลียบเกาะขึ้นไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ในช่วงน้ำลงกระแสน้ำมีการไหลเลียบเกาะลงมาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ จากการสำรวจลม และคลื่นในแนวปะการัง ฤดูมรสุมตะวันตกเฉียงใต้พบว่าลมพัดอยู่ระหว่างทิศ 190-260 องศา ความเร็วลมเฉลี่ยในรอบวัน 3.5 เมตรต่อวินาที ความสูงคลื่นไม่เกิน 0.5 เมตร เคลื่อนมาจากทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยอิทธิพลของคลื่นส่งผลกระทบต่อบริเวณน้ำตื้นทางฝั่งตะวันตกของเกาะวังใน วังนอก และเกาะราบ คลื่นปะทะกับแนวโขดหินบริเวณแนวปะการังน้ำตื้น ทำให้ตะกอนฟุ้งกระจายในแนวปะการังน้ำตื้น ส่งผลให้น้ำขุ่นพอสมควร พลังงานจากคลื่นและกระแสน้ำทำให้ปะการังบริเวณน้ำตื้นเกิดความเสียหายในระดับหนึ่ง ในฤดูมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือพบว่าลมพัดอยู่ระหว่างทิศ 65-177 องศา ความเร็วลมเฉลี่ยในรอบวัน 3.0 เมตรต่อวินาที ชายฝั่งตะวันตกของอ่าวไทยบริเวณหาดขนอม-หมู่เกาะทะเลใต้มีคลื่นลมสงบเนื่องจากเป็นกลุ่มเกาะที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเกาะสมุย จึงได้รับอิทธิพลจากคลื่น และลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือลดน้อยลงไปมาก ปริมาณตะกอนแขวนลอยที่จุดสำรวจบริเวณหน้าแนวปะการังทั้งในช่วงฤดูมรสุมตะวันตกเฉียงใต้และฤดูมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือมีค่าต่ำระหว่าง 1-6 มิลลิกรัมต่อลิตร ค่าตะกอนแขวนลอยเฉลี่ยในแต่ละสถานีเพียง 3-4 มิลลิกรัมต่อลิตรเท่านั้น และค่าไม่เปลี่ยนแปลงตลอดคอลัมน์น้ำเนื่องจากไม่ได้รับตะกอนจากน้ำท่าอีกทั้งคลื่นและกระแสน้ำไม่รุนแรงพอที่จะทำให้ตะกอนท้องน้ำฟุ้งกระจายขึ้นมา ค่าตะกอนแขวนลอยต่ำจึงไม่น่าจะมีผลกระทบต่อระบบนิเวศแนวปะการัง การอนุมานการเคลื่อนที่ของไข่และตัวอ่อนปะการังโดยใช้แบบจำลองเชิงตัวเลขของการไหลเวียนของน้ำบริเวณพื้นที่ศึกษาพบว่าหากปะการังปล่อยไข่และมีการแพร่กระจายของตัวอ่อนในมวลน้ำในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนเมษายน ขณะน้ำเกิด(ขึ้น 15 ค่ำ) และปล่อยไข่ในช่วงน้ำขึ้น ไข่และตัวอ่อนจะถูกกระแสน้ำพัดพาไปมาในบริเวณหมู่เกาะของพื้นที่ศึกษา และตัวอ่อนปะการังมีโอกาสลงเกาะในพื้นที่เดิมหรือพื้นที่ใกล้เคียง จะทำให้สามารถพบแนวปะการังรุ่นใหม่เกิดขึ้นในพื้นที่ศึกษา