ผลของยาอีนาลาพิลและโลซาทานต่อการชะลอความเสื่อมของผนังเยื่อบุช่องท้องในผู้ป่วยที่ล้างไตทางช่องท้อง

Abstract

ที่มา การกระตุ้นระบบเรนินแองจิโอเทนซินซิสเตมเฉพาะที่ในผู้ป่วยที่ล้างไตทางช่องท้องอย่างต่อเนื่องทำให้เกิดการเสื่อมสภาพของเยื่อบุผนังช่องท้อง ปัจจุบันยังไม่มีบทสรุปของการใช้ยายับยั้งระบบเรนินแองจิโอเทนซินซิสเตมต่อการชะลอความเสื่อมของเยื่อบุผนังช่องท้องที่ชัดเจน วิธีการศึกษา ผู้ป่วยที่ล้างไตทางช่องท้องอย่างต่อเนื่องด้วยตนเองจำนวน 93 รายที่มีความดันโลหิตสูง ได้ถูกสุ่มแบ่งให้รับยาอีนาลาพิล 24 ราย, อีนาลาพิล ร่วมกับยาโลซาทาน 23 ราย และกลุ่มควบคุม 22 ราย ติดตามการศึกษาเป็นเวลา 6 เดือน โดยมีเป้าหมายในการควบคุมความดันโลหิตให้น้อยกว่า 130/80 มิลลิเมตรปรอท เมื่อเริ่มเข้าสู่การศึกษาและสิ้นสุดการศึกษาผู้ป่วยทุกรายจะได้รับการทดสอบประสิทธิภาพเยื่อบุผนังช่องท้อง, ตรวจความพอเพียงของการล้างไตและตรวจระดับซีเอ 125 ในน้ำยาล้างไตที่ค้างท้องไว้ช่วงกลางคืน ผลการศึกษา ผู้ป่วย 69 รายเข้าร่วมการศึกษาจนครบ 6 เดือน ไม่พบความแตกต่างของลักษณะพื้นฐานและค่าเฉลี่ยของระดับความดันหลอดเลือดแดงตลอดระยะเวลาการศึกษาระหว่างผู้ป่วยทั้งสามกลุ่ม เมื่อเปรียบเทียบผลการทดสอบก่อนและหลังเข้าร่วมการศึกษาพบว่า มีการเพิ่มขึ้นของค่าอัตราส่วนน้ำตาลกลูโคสในน้ำยาล้างไตที่เวลา 4 ชั่วโมงต่อน้ำตาลกลูโคสในน้ำยาล้างไตที่เวลาเริ่มต้นของการทดสอบ (0.33?0.1 / 0.46?0.2, p<0.01), มีการเพิ่มขึ้นของปริมาณสารน้ำที่ถูกขจัดทางผนังช่องท้องต่อวัน (839.4?64.3 / 995.3?64.3 มิลลิลิตรต่อวัน, p=0.03) และมีการเพิ่มขึ้นของระดับอัลบูมินในซีรั่ม (3.52?0.1 / 3.75?0.1 กรัมต่อเดซิลิตร, p<0.01) ร่วมกับมีการลดลงของปริมาณโปรตีนในน้ำยาล้างไตทางช่องท้อง (5.11?0.3 / 3.9?0.3 กรัมต่อวัน, p<0.01) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ นอกจากนี้ผลจากการใช้ยาอีนาลาพิลร่วมกับยาโลซาทานเทียบกับการใช้ยาอีนาลาพิลเพียงอย่างเดียวพบว่า สามารถเพิ่มปริมาณสารน้ำที่ถูกขจัดทางผนังช่องท้องต่อวัน, เพิ่มระดับอัลบูมินในซีรั่มและเพิ่มค่าการปรากฏของระดับซีเอ 125 ในน้ำยาล้างไตที่ค้างท้องไว้ช่วงกลางคืน โดยไม่พบผลข้างเคียงรุนแรงจากการใช้ยาดังกล่าวตลอดระยะเวลาการศึกษา สรุปผลการศึกษา การใช้ยับยั้งระบบเรนินแองจิโอเทนซินซิสเตมสามารถชะลอความเสื่อมของเยื่อบุผนังช่องท้องในผู้ป่วยที่ล้างไตทางช่องท้องอย่างต่อเนื่องที่มีภาวะความดันโลหิตสูง