การศึกษารูปแบบการร่วมงานกับสถาปนิกท้องถิ่นของโครงการสถาปนิก เอเปคในประเทศไทย

Abstract

ภายใต้กรอบการเจรจาสำหรับโครงสถาปนิกเอเปคในเรื่องการปฏิบัติวิชาชีพระดับบุคคลระหว่างประเทศในกลุ่มสถาปนิกเอเปค ส่งผลต่อรูปแบบการปฏิบัติวิชาชีพสถาปัตยกรรมในประเทศไทย ซึ่งอยู่ในฐานะผู้รับบริกา รและกลุ่มสถาปนิกเอเปคซึ่งเป็นผู้เข้ามาให้บริการวิชาชีพสถาปัตยกรรมร่วมกับสถาปนิกไทย ทั้งนี้เพราะสภาสถาปนิกได้เลือกรูปแบบการร่วมงานกับสถาปนิกท้องถิ่นสำหรับสถาปนิกเอเปคที่ปฏิบัติวิชาชีพในประเทศไทย ขณะนี้สภาสถาปนิกกำลังศึกษารายละเอียดวิธีการในการร่วมงานกับสถาปนิกท้องถิ่น ดังนั้นเพื่อให้การศึกษาดังกล่าวครอบคลุมในทุกแง่มุมที่สำคัญ จึงสมควรทำการวิจัยทางภาคการศึกษาควบคู่กันไป การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหาแนวทางเบื้องต้นของการปฏิบัติวิชาชีพในรูปแบบการร่วมงานกับสถาปนิกท้องถิ่นของโครงการสถาปนิกเอเปคในประเทศไทยโดยทำการศึกษารวบรวมข้อมูลปฐมภูมิจากการสัมภาษณ์เชิงลึกและการใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูล ประกอบกับรวบรวมข้อมูลทุติยภูมิจากเอกสารและงานวิจัยเบื้องต้นที่เกี่ยวข้อง การวิจัยนี้ใช้วิธีเลือกกลุ่มประชากรแบบเฉพาะเจาะจงโดยแบ่งออกเป็น 5 กลุ่ม 1) หน่วยงานและคณะกรรมการที่เกี่ยวข้องการเจรจาทางการค้าบริการและการเปิดเสรี 2) สภาสถาปนิก 3) สมาคมสถาปนิกสยาม 4) สถาบันการศึกษา 5) สถาปนิกและบริษัทที่เกี่ยวข้องในประเทศไทย เป็นจำนวนทั้งสิ้น 326 คน ผลการวิจัยพบว่าประชากรสถาปนิกโดยทั่วไปยังไม่ได้รับทราบข้อมูลที่เพียงพอและถูกต้อง เพื่อใช้ในการออกความเห็นในรายละเอียดที่เกี่ยวกับรูปแบบการร่วมงานกับสถาปนิกท้องถิ่นได้อย่างเหมาะสมและเกิดประโยชน์สูงสุด อย่างไรก็ดีประชากรสถาปนิกส่วนใหญ่ต่างเห็นประโยชน์ของการร่วมงานกับสถาปนิกท้องถิ่นในโครงการสถาปนิกเอเปคทั้ง 3 ระดับ ได้แก่ระดับบุคคล วงการวิชาชีพและประเทศชาติ จากการวิเคราะห์ความเห็นของประชากรสถาปนิกส่วนใหญ่ในด้านขนาดของโครงการในการร่วมงานพบว่า ในขั้นแรกควรกำหนดให้สถาปนิกต่างชาติทำงานได้เฉพาะอาคารขนาดใหญ่ตั้งแต่ 10,000 ตร.ม.และอาคารที่มีเทคโนโลยีชั้นสูง ในด้านขอบเขตการร่วมงานด้านการออกแบบ พบว่าควรร่วมงานในทุกขั้นตอนการออกแบบกับสถาปนิกท้องถิ่นอย่างเสมอภาคในสัดส่วนงานที่เหมาะสม และสำหรับด้านกลยุทธ์ในการควบคุมสถาปนิกต่างชาติ พบว่าควรมีการกำหนดจำนวนสถาปนิกต่อปี ต่อสำนักงาน และสัดส่วนหุ้นร่วมกัน สรุปได้ว่ารูปแบบการร่วมงานกับสถาปนิกท้องถิ่นเป็นรูปแบบที่เหมาะสมกับประเทศไทย และควรใช้กลยุทธ์ในการเปิดเสรีแบบก้าวหน้าตามลำดับขั้น เพื่อให้เกิดพัฒนาการที่สำคัญทางด้านการเรียนรู้และการปฏิบัติวิชาชีพของสถาปนิกไทย การแลกเปลี่ยนความรู้ระหว่างสถาปนิกไทยและสถาปนิกเอเปคที่มีคุณภาพ การเพิ่มพูนวิทยาการสมัยใหม่ ตลอดจนการพัฒนาทางด้านกฎหมายวิชาชีพ มาตรฐานการออกแบบที่คำนึงถึงสิ่งแวดล้อม ทักษะในการสื่อสาร การเพิ่มขีดความสามารถของสถาปนิกไทย ให้สามารถยืดหยัดอยู่ได้อย่างยั่งยืนในระดับประเทศและนานาชาติ ตามหลักความเสมอภาคในอุดมคติของการเปิดเสรีทางด้านการค้าและบริการอย่างแท้จริง