การบริหารงานฝึกอบรมของศูนย์เพิ่มผลผลิตแห่งประเทศไทย กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม

Abstract

ศูนย์เพิ่มผลผลิตแห่งประเทศไทยเป็นหน่วยงานหนึ่งที่สังกัดกรมส่งเสริมอุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรม ศูนย์ ฯ มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในการอบรมบุคคลจากหน่วยงานธุรกิจอุตสาหกรรมและรัฐวิสาหกิจในประเทศให้มีความสามารถในเทคนิคการจัดการเพิ่มขึ้น ศูนย์เพิ่มผลผลิตแห่งประเทศไทยตั้งมาได้สิบเจ็ดปีแล้ว โดยรัฐบาลได้รับข้อเสนอแนะและความร่วมมือจากองค์การสหประชาชาติ วัตถุประสงค์ หลักของศูนย์ฯ คือการยกระดับมาตรฐานการครองชีพโดยการเพิ่มผลผลิตด้านอุตสาหกรรม โดยใช้วิธีการฝึกอบรม เทคนิคการจัดการสมัยใหม่แก่เจ้าหน้าที่และข้าราชการ เพื่อปรับปรุงการจัดการและการปฏิบัติงานในทุกระดับ ปัจจุบันศูนย์ ฯ มีฐานะเป็น “กอง” ในสังกัดกรมส่งเสริมอุตสาหกรรม ศูนย์ฯ นับเป็นหน่วยงานขนาดกลาง มีข้าราชการพลเรือนและลูกจ้างประจำรวมแปดสิบห้าคน นอกจากความรับผิดชอบหลักคือการฝึกอบรมด้าน การจัดการศูนย์ฯ ยังให้บริการปรึกษา แนะนำ ด้านการจัดการทุกสาขาแก่หน่วยงานธุรกิจอุตสาหกรรม อีกทั้งมีภารกิจอื่นๆ ในการส่งเสริมการเพิ่มผลผลิต อาทิเช่นงานพิจารณาสนับสนุนช่างผู้ชำนาญและนักธุรกิจชาวต่างประเทศเข้าเมืองเพื่อประโยชน์แก่อุตสาหกรรม งานสำรวจความต้องการของอุตสาหกรรมในส่วนภูมิภาคและการขอความร่วมมือด้านการจัดการจากต่างประเทศ เป็นต้น ปรากฏว่า งานและความรับผิดชอบของศูนย์ซึ่งมีขอบเขตกว้างขวางขึ้น มีส่วนช่วยในการเพิ่มผลผลิตอุตสาหกรรมทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งสอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของศูนย์ฯ ที่ตั้งไว้ การศึกษานี้มุ่งที่จะติดตามผลการฝึกอบรมของศูนย์ฯ ในระยะที่ผ่านมาข้อมูลที่ได้มาแสดงให้เห็นว่า ส่วนใหญ่ของผู้ที่เคยผ่านการอบรมจากศูนย์ฯ และผู้บังคับบัญชาที่เคยส่งผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าได้รับการอบรมมีความเห็นพ้องกันว่าการฝึกอบรมนี้ให้เห็นประโยชน์อย่างยิ่ง โดยเฉพาะได้ช่วยพัฒนาและปรับปรุงความรู้ ความสามารถและความชำนาญของผู้รับการอบรมให้ปฏิบัติงานอย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น อย่างไรก็ดี ปรากฏว่า ในการดำเนินงานของศูนย์ฯ ยังคงประสบปัญหาและอุปสรรคหลายประการ เช่น งบประมาณในการดำเนินงานมีจำกัด กระบวนการสรรหาตัวบุคคลก็ไม่คล้องตัวและไม่ค่อยได้คนที่มีคุณสมบัติตามต้องการหรือตรงกับงานมีปัญหาความแตกต่างเกี่ยวกับสถานภาพและการเลื่อนขั้นระหว่างกลุ่มข้าราชการและกลุ่มลูกจ้างประจำ และการขาดแคลนวิทยากรผู้มีความสามารถซึ่งศูนย์ฯ เองก็กำลังดำเนินการหาทางแก้ไขปัญหาเหล่านี้อยู่ แม้ว่าจะประสบปัญหาและอุปสรรค แต่ศูนย์ฯ ก็ประสบผลสำเร็จอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะเมื่อเปรียบเทียบผลงานปัจจุบันกับผลงานในปีที่ผ่านๆ มา ผลสำเร็จนี้ทำให้ศูนย์วางแผนและโครงการที่จะขยายบริการด้านการฝึกอบรมออกไปยังส่วนภูมิภาคเพื่อสนองความต้องการของธุรกิจอุตสาหกรรมในส่วนภูมิภาค งานนี้ยังจะส่งผล ให้ศูนย์ เป็นที่ยอมรับอย่างกว้าขวางยิ่งขึ้นและเป็นประโยชน์ในอันที่จะได้รับความสนับสนุนจากหน่วยงานเบื้องบนมากขึ้น ผู้เขียนยังได้ให้ข้อคิดเห็นและข้อเสนอแนะเกี่ยวกับศูนย์ฯ และปัญหาของศูนย์ฯ ไว้อีกด้วย ตัวอย่างเช่น ในปัญหาด้านงบประมาณ ถ้าศูนย์ฯ สามารถหาวิธีประหยัดและรอบคอบในการใช้จ่ายงบประมาณที่มีจำกัด และในการมอบหมายงานให้เจ้าหน้าที่ที่มีจำกัด ก็จะทำให้ศูนย์ปฏิบัติงานได้ดีขึ้น และจะได้รับความเชื่อถือตลอดจนการสนับสนุนด้านการเงินและเทคนิคจากรัฐบาลและองค์กรต่างๆ สำหรับเรื่องคุณสมบัติของวิทยากร ศูนย์ฯ ก็น่าจะวางแผนพัฒนาบุคคลทั้งระยะสั้นและระยะยาวไว้ให้รอบคอบสมบูรณ์ ท้ายที่สุด แม้ศูนย์ฯ จะพยายามแก้ปัญหาความแตกต่างด้านสถานภาพและผลประโยชน์ในตำแหน่งของเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงานอยู่ แต่ก็เป็นวิธีการแก้ไขระยะสั้นที่ไม่ค่อยได้ผล เช่น การสร้างความสามัคคีระหว่างข้าราชการและลูกจ้างประจำ ตลอดจนเพิ่มสิ่งจูงใจให้กับลูกจ้างประจำ ในเรื่องนี้ผู้เขียนเห็นว่าการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของศูนย์ฯ น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด เช่น เปลี่ยนเป็นรัฐวิสาหกิจ เพื่อที่จะให้ทุกคนที่ทำงานในนั้นเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจเหมือนกันหมด ผู้เขียนหวังว่าการศึกษานี้จะช่วยให้มีความเข้าใจในงานฝึกอบรมและการจัดการของศูนย์เพิ่มผลผลิตแห่งประเทศไทยดีขึ้น และเป็นสิ่งกระตุ้นให้มีการศึกษาเรื่องนี้ต่อไปในอนาคต