ความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อมทางบ้านและโรงเรียน กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อมทางบ้านและโรงเรียน กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี่ที่สาม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนภาษาอังกฤษ และแบบสอบถามความคิดเห็นของนักเรียนเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมทางบ้านและโรงเรียน จำนวนอย่างละ 1 ฉบับ ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง แบบทดสอบและแบบสอบถามดังกล่าวได้รับการตรวจสอบความเหมาะสมของเนื้อหา และภาษาที่ใช้จากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 ท่าน และการวิเคราะห์หาค่าความเที่ยง ได้ค่าความเที่ยงของแบบทดสอบเท่ากับ 0.94 และค่าความเที่ยงของแบบสอบถามเท่ากับ 0.92 กลุ่มตัวอย่างประชากรเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในโรงเรียนรัฐบาลส่วนกลาง สังกัดกรมสามัญศึกษา จากเขตบริการการศึกษาทั้ง 8 เขต โดยสุ่มโรงเรียนสหศึกษามาเขตละ 1 โรงเรียน และในแต่ละโรงเรียนสุ่มนักเรียนมา 1 ห้องเรียน โดยวิธีสุ่มอย่างง่าย แล้วนำผลที่ได้มาวิเคราะห์หาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ภายในระหว่างสิ่งแวดล้อมทางบ้านและโรงเรียนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษ โดยใช้สูตรสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลของการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ตัวอย่างประชากรส่วนใหญ่เป็นนักเรียนหญิง นับถือพุทธศาสนา มีพี่น้องทั้งหมดในครอบครัว จำนวนระหว่าง 3-6 คน และเป็นบุตรอยู่ในลำดับคนที่ 1-3 นักเรียนส่วนใหญ่เริ่มเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่อายุ 11-12 ปี ในระดับชั้นประถมปีที่ 5 ไม่เคยสอบซ่อมภาษาอังกฤษ ไม่เคยเดินทางไปต่างประเทศ และไม่มีบิดามารดาหรือญาติที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาประจำชาติ ครูผู้สอนภาษาอังกฤษของกลุ่มตัวอย่าง ประชากร ทั้งหมดเป็นหญิงและเป็นคนไทย ทางด้านผู้ปกครอง ส่วนใหญ่บิดามีอาชีพรับจ้าง และมารดามีอาชีพเป็นแม่บ้าน ผู้ปกครองจบการศึกษาระดับชั้นประถมปีที่ 4 และมีรายได้โดยประมาณระหว่าง 2,001-4,000 บาทต่อเดือน 2. สิ่งแวดล้อมทางบ้านและโรงเรียนมีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษที่ระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติ .01..3. องค์ประกอบด้านสิ่งแวดล้อมทางบ้านและโรงเรียนที่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษ ได้แก่ การส่งเสริมการเรียนภาษาอังกฤษในครอบครัว ความคิดเห็นของนักเรียนเกี่ยวกับวิชาภาษาอังกฤษ และกิจกรรมนอกชั้นเรียนซึ่งเป็นกิจกรรมเสริมหลักสูตรภาษาอังกฤษ โดยมีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ภาษาอังกฤษที่ระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติ .01 ส่วนองค์ประกอบ ที่มีความสัมพันธ์ทางลบ กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษ คือ สภาพของห้องเรียนในชั่วโมงเรียนวิชาภาษาอังกฤษ มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษที่ระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติ .01 ส่วนองค์ประกอบด้านความคิดเห็นของนักเรียนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนกับครอบครัว และเกี่ยวกับครูผู้สอนวิชาภาษาอังกฤษ กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษนั้น พบว่า ไม่มีความสัมพันธ์กันที่ระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติ .05