การศึกษารายได้และอัตราผลตอบแทนจากการลงทุนของเกษตรกร ในโครงการจัดสรรที่ดิน ตามพระราชประสงค์ "ดอนขุนห้วย"

Abstract

ประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม ซึ่งส่วนใหญ่เกษตรกรยังประสบปัญหาทางด้านเศรษฐกิจและสังคมอยู่ อันเป็นปัญหาที่ส่วนราชการที่เกี่ยวข้องควรจะได้ความสนใจคิดหาแนวทางที่จะขจัดปัญหาและยกระดับมาตรฐานค่าครองชีพของเกษตรในแต่ละภาคให้มีความเป็นอยู่ดีขึ้น และด้วยพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่จะทรงช่วยให้เกษตรกรที่ประสบปัญหาดังกล่าวมีที่ดินทำมาหากินเป็นของตนเอง ส่งเสริมให้เกษตรกรมีอาชีพอื่นรองจากอาชีพหลักที่ทำอยู่ เพื่อให้เกษตรกรมีรายได้สูงขึ้น และรู้จักใช้เวลาว่างที่เหลือจากการเพาะปลูกให้เป็นประโยชน์จึงได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้จัดโครงการฯ “ดอนขุนห้วย”ขึ้นซึ่งเป็นโครงการที่จัดตั้งขึ้นตามพระราชประสงค์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่จะทรงช่วยเหลือเกษตรกรที่ยากจน ในแถบอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี ให้มีความเป็นอยู่ดีขึ้น ยกระดับฐานะการครองชีพ โดยทรงแนะนำชาวไร่ที่ทำการปลูกสับปะรดให้รู้จักวีการแปรรูปสับปะรดที่มีตำหนิไม่ได้ขนาด หรือสับปะรดที่เหลือจากการจำหน่าย เพราะราคาในตลาดตกต่ำ ให้เป็นน้ำส้มสายชู หรือน้ำหวานสับปะรด เพื่อเป็นการเพิ่มรายได้ของชาวไร่ให้สูงขึ้น ในการศึกษาถึงรายได้และอัตราผลตอบแทนจากการลงทุนของเกษตรกรในโครงการๆ ส่วนใหญ่ได้จากการสัมภาษณ์ สอบถามจากเกษตรภายในโครงการฯ ถึงกรรมวิธีเกี่ยวกับการเพาะปลูก รวมทั้งกรรมวิธีในการผลิตน้ำสมสายชู และน้ำหวานสับปะรด แล้วรวบรวมข้อมูลต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องนำมาใช้ในการคำนวณต้นทุนของการปลูกสับปะรดกับการปลูกพืชชนิดอื่น เช่นอ้อยและมันสำปะหลัง ในจังหวัดเพชรบุรี เพื่อดูว่าเกษตรกรควรจะเลือกลงทุนเพาะปลูกพืชชนิดใดจึงจะได้ผลตอบแทนสูงสุด จากการศึกษาถึงข้อจำกัดเกี่ยวกับเนื้อที่เพาะปลูกในจำนวน ๑๕ ไร่ ต่อครอบครัว และพิจารณาถึงผลตอบแทนจากการลงทุนแล้ว ปรากฏว่า เกษตรกรควรจะเลือกปลูกสับปะรด แม้ว่าอัตราส่วนกำไรต่อเงินลงทุนของการปลูกมันสำปะหลังจะสูงกว่าคือประมาณ ๑๓๘ เปอร์เซ็นต์ ส่วนการปลูกสับปะรดจะประมาณ ๑๑๑ เปอร์เซ็นต์ ก็ตาม แต่เนื่องจากการปลูกมันสำปะหลังนั้นใช้เงินลงทุนเป็นจำนวนน้อยเพียง ๗,๙๘๐ บาท ดังนั้น ผลกำไรจากการดำเนินงานปลูกมันสำปะหลังต่อปีต่อเนื้อที่ ๑๔ ไร่ จะประมาณ ๑๑,๐๐๐ บาทเท่านั้น ซึ่งผลกำไรจำนวนดังกล่าวนี้ไม่เพียงพอต่อค่าครองชีพสำหรับเกษตรกรแต่ละครอบครัวได้ ดังนั้น แม้ว่าการเลือกปลูกสับปะรดจะมีอัตราผลกำไรต่อเงินทุนต่ำกว่าก็จริง แต่กำไรที่จะได้จากการเพาะปลูกในเนื้อที่จำกัดเพียง ๑๔ ไร่ ก็ยังสูงกว่าของมันสำปะหลัง คือจะมีกำไรของการปลูกต่อปีประมาณ ๓๕,๐๐๐ บาทต่อครอบครัว ดังนั้น เกษตรกรจึงควรจะได้เลือกลงทุนเพาะปลูกสับปะรด นอกจากการปลูกสับปะรดเป็นอาชีพหลักแล้ว ชาวไร่ยังสามารถจะมีรายได้เพิ่มจากการแปรรูปสับปะรดที่ตกค้างจากการจำหน่ายในรูปของน้ำส้มสายชูและน้ำหวานสับปะรดด้วย ในการศึกษาถึงรายได้และอัตราผลตอบแทนจากการเลือกปลูกสับปะรดรวมทั้งผลิตภัณฑ์แปรรูปนั้น ปรากฏว่า อัตราผลตอบแทนจากการลงทุนที่ได้ค่อนข้างจะสูง คือประมาณ ๗๑.๙๔ เปอร์เซ็นต์ และประโยชน์ที่ได้จากการแปรรูปผลผลิตทางการเกษตรให้เป็นน้ำส้มสายชูหรือน้ำหวานสับปะรดนั้น จะเป็นช่องทางหนึ่งที่จะช่วยขจัดปัญหาทางราคาผลผลิตทางการเกษตรที่ไม่แน่นอน ให้กับชาวไร่อีกด้วย ในปัจจุบันนี้ การดำเนินงานแปรรูปผลิตภัณฑ์จากสับปะรดจัดเป็นอุตสาหกรรมภายในครอบครัว ปริมาณการผลิตยังไม่สูงมาก ดังนั้น กรรมวิธีในการผลิตจึงยังไม่ได้มาตรฐานเท่าที่ควร ซึ่งอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ทุนการผลิตต่อหน่วยสูง คุณภาพของสินค้าที่ผลิตได้ยังไม่ได้มาตรฐานดีพอ ความนิยมบริโภคยังไม่แพร่หลายดีเท่าที่ควร การแก้ปัญหาดังกล่าวอาจทำได้โดย ๑.จัดตั้งศูนย์หรือสหกรณ์ขึ้นภายในโครงการฯและร่วมกันวางแผนการผลิตและจำหน่ายให้มีประสิทธิภาพ ๒.ศึกษาถึงกรรมวิธีที่จะลดต้นทุนการผลิตให้ต่ำลง ๓.จัดหาผู้เชี่ยวชาญแนะนำเทคนิคเกี่ยวกับการปลูก รวมทั้งการแปรรูปเพื่อให้มีคุณภาพดีขึ้น ๔.จัดหาแหล่งเงินทุนให้ชาวไร่กู้มาลงทุนในอัตราดอกเบี้ยต่ำ๕.จัดหาตลาดและเผยแพร่สินค้าให้กว้างขวางเป็นที่รู้จักของประชาชนทั่วไป