การศึกษาการจัดการงานบุคคลและสวัสดิการของวิทยาลัยเทคโนโลยี และอาชีวศึกษา วิทยาเขตเชียงใหม่

Abstract

ในการจัดการงานองค์การ องค์ประกอบสำคัญประการหนึ่งนอกเหนือจากองค์ประกอบในด้านการเงิน วัสดุและวิธีการจัดการก็คือ “คน” “คน” หรือผู้ปฏิบัติงานเหล่านี้จะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลเพียงใดก็ต้องอาศัยเทคนิคการจัดการงานบุคคลขององค์การนั้น มีบริการสวัสดิการที่ดี สนับสนุนให้มีโอกาสก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่การงาน ซึ่งถ้าได้ผู้ปฏิบัติงานดีหน่วยงานนั้นก็สามารถบรรลุถึงเป้าหมายขององค์การได้อย่างมีประสิทธิภาพ วัตถุประสงค์ของวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ ศึกษาถึงการจัดการงานบุคคลและสวัสดิการของวิทยาลัยเทคโนโลยีและอาชีวศึกษา วิทยาเขตเทคนิคภาคพายัพ เชียงใหม่ เพื่อหาข้อเสนอแนะในการปรับปรุงให้ตรงกับความต้องการของบุคลากรในวิทยาเขตฯ ผลจากการวิจัยแสดงให้เห็นว่าบุคลากรในกลุ่มอาจารย์มีความรู้ในระดับปริญญาตรีเป็นส่วนใหญ่คิดเป็นร้อยละ 80.54 ส่วนพนักงานและลูกจ้างประจำมีความรู้ค่อนข้างต่ำ คือต่ำกว่าระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ร้อยละ 77.42 บุคลากรมีประสบการณ์ในการทำงานมาก่อนเป็นส่วนมาก จากผู้ที่มีประสบการณ์ในการทำงานมาก่อนที่จะมาอยู่ในวิทยาเขตฯ กลุ่มอาจารย์มาจากหน่วยราชการอื่น ร้อยละ 54.55 ห้างร้านหรือบริษัทเอกชน 25.97 กลุ่มพนักงานและลูกจ้างประจำ มาจากงานเอกชนและงานส่วนตัวในอัตราส่วนที่เท่ากัน คือร้อยละ 29.41 ความเห็นของบุคลากรในการจัดการงานบุคคลของวิทยาเขตฯ กลุ่มอาจารย์มีความเห็นเกี่ยวกับความยุติธรรมในการเลื่อนขั้นเงินเดือนมากกว่า 1 ขั้นว่าไม่แน่ใจสูงถึงร้อยละ 40.49 พนักงานและลูกจ้างประจำส่วนใหญ่เห็นว่ามีความยุติธรรมและมีเหตุผลดีพอสมควรร้อยละ 41.94 และในกรณีที่การเลื่อนขั้นเงินเดือนมากกว่า 1 ขั้นไม่ยุติธรรมจะมีผลกระทบต่อขวัญกำลังใจหรือไม่นั้น บุคลากรส่วนใหญ่มีความเห็นสอดคล้องกันว่ามีผลมาก กลุ่มอาจารย์คิดเป็นร้อยละ 36.24 พนักงานและลูกจ้างประจำร้อยละ 32.26 นอกจากนี้บุคลากรส่วนมากพอใจในงานที่ปฏิบัติอยู่ในปัจจุบัน กลุ่มอาจารย์ร้อยละ 69.13 กลุ่มพนักงานและลูกจ้างประจำร้อยละ 48.38 สำหรับความเห็นที่ว่าวิทยาเขตฯ สนับสนุนในเรื่องการส่งเสริมให้ศึกษาต่อหรือหาความรู้เพิ่มเติมนั้น อาจารย์ส่วนใหญ่มีความเห็นว่าสนุบสนุนปานกลาง แต่พนักงานและลูกจ้างประจำกลุ่มที่ไม่ออกความเห็นและที่เห็นว่าสนับสนุนน้อยมากคิดเป็นอัตราเท่ากันคือร้อยละ 38.71 ด้านการจัดการเกี่ยวกับสวัสดิการ ซึ่งในวิทยานิพนธ์นี้หมายถึง บริการและประโยชน์พิเศษต่างๆ ที่นอกเหนือไปจากเงินเดือนและค่าจ้างประจำทั้งหมด ผลการวิจัยปรากฏว่ามีบุคลากรส่วนใหญ่มีรายได้พิเศษอันเนื่องมาจากวิทยาเขตฯ มีการสอนในรอบบ่าย รายได้พิเศษโดยเฉลี่ยต่อเดือนของอาจารย์ส่วนใหญ่ ร้อยละ 49.30 มีรายได้ประมาณ 1,001 – 2,000 บาท ส่วนพนักงานและลูกจ้างประจำส่วนใหญ่ร้อยละ 72.22 มีรายได้ต่ำกว่า 1,000 บาท ความเห็นของบุคลากรส่วนมากของทั้งสองกลุ่มก้ำกึ่งกันรระหว่างกลุ่มที่มีความพอใจในสวัสดิการเพิ่มกับกลุ่มที่เฉยๆ คือกลุ่มอาจารย์ที่พอใจมีร้อยละ 40.27 เฉยๆ ร้อยละ 38.93 กลุ่มพนักงานและลูกจ้างประจำพอใจในสวัสดิการเพิ่ม ร้อยละ 35.48 และเฉยๆ ร้อยละ 32.26 บุคลากรของวิทยาเขตฯ เห็นด้วยกับคำกล่าวที่ว่า “สวัสดิการที่ดีย่อมช่วยส่งเสริมให้ผู้ปฏิบัติงานมีขวัญและกำลังใจดี ผลที่ตามมาคือทำให้คนมีประสิทธิภาพในการทำงานมากขึ้น” ในกลุ่มอาจารย์เห็นด้วยอย่างมากสูงคิดเป็นร้อยละ 46.97 และกลุ่มพนักงานและข้าราชการประจำเห็นด้วย ร้อยละ 54.84