เทคนิคในการประมาณค่าการทรุดตัวของอาคารสูงในกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยนี้ได้ทำการศึกษาถึงการทรุดตัวของอาคารสูง จำนวน 6 หลัง ในสถานที่ก่อสร้าง 5 แห่ง ในบริเวณกรุงเทพมหานคร การวิเคราะห์ค่าการทรุดตัวของอาคาร กระทำโดยวิธี Convention ของ Terzaghi วิธี Convention ของ Tomlinson และวิธี Modified Theory of Elasticity ของ Poulos และ Davis โดยใช้ข้อมูลประกอบที่ใกล้เคียงกับความเป็นจริงมากที่สุดเท่าที่จะหาได้ แล้วเปรียบเทียบผลที่ได้กับการวัดค่าการทรุดตัวจริงพบว่า การทรุดตัวทั่วบริเวณอาคารจะมีลักษณะคล้ายแอ่งตื้นๆ โดยที่ขณะก่อสร้างอัตราการทรุดตัวจะค่อนข้างช้าในช่วงแรก และเร็วขึ้นในช่วงหลัง อัตราการทรุดตัวนี้ จะลดลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่ออัตราการเพิ่มน้ำหนักบรรทุกลดลง ค่าการทรุดตัวรวมที่ได้จากการวัดเมื่อปรับแก้แล้วมักมีค่าประมาณ 10 เซนติเมตร หรือมากกว่า การประมาณค่าการทรุดตัวสุดท้าย โดยวิธี Convention ของ Terzaghi จะได้ผลน่าพอใจในอาคารบางแห่งเท่านั้น ขณะที่วิธี Convention ของ Tomlinson เมื่อพิจารณาสภาพชั้นดินใต้ฐานรากเป็นชั้นดินที่มีการระบายน้ำที่ดี เฉลี่ยเพียงชั้นเดียว ได้ผลใกล้เคียงในเกณฑ์ที่น่าพอใจพอควรคือโดยเฉลี่ยประมาณ 1.2 เท่า ของค่าที่ได้จากการวัด ส่วนวิธี Modified Theory of Elasticity ของ Poulos และ Davis เมื่อพิจารณาให้ฐานรากของอาคารเป็น Flexible mat ก็ได้ผลใกล้เคียงในเกณฑ์ที่น่าพอใจ คือ โดยเฉลี่ยประมาณ 0.9 เท่าของค่าที่ได้จากการวัด โดยแยกออกเป็นการทรุดตัวเนื่องจากชั้นทรายใต้ฐานรากประมาณ 10-40% ของค่าการทรุดตัวรวม นอกจากนี้ยังพบว่า ค่าการทรุดตัวของอาคารสูงที่ได้จากการวัด มีความสัมพันธ์กับหน่วยแรงเค้นทางดิ่ง ความกว้างของอาคารและความยาวของเสาและความยาวของเสาเข็มที่ฝังอยู่ในชั้นดินแข็ง