การใช้คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสร่วมกับเซลลูเลสในการดึงหมึกพิมพ์เฟล็กโซกราฟีฐานน้ำ

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาการใช้คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสร่วมกับเซลลูเลสในการดึงหมึกพิมพ์เฟล็กโซกราฟีฐานน้ำสีดำออกจากกระดาษปอนด์ การทดลอง (ตอนแรก) เริ่มจากการหาปริมาณคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสที่เหมาะสม โดยมีการใช้คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส 4 ระดับ คือร้อยละ 0, 0.1, 0.2 และ 0.3 ของน้ำหนักเยื่อแห้ง จากการทดลองพบว่าปริมาณคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสที่เหมาะสมคือร้อยละ 0.2 ของน้ำหนักเยื่อแห้ง จากนั้นจึงนำค่าที่ได้ไปใช้ในการทดลองตอนที่สองต่อไป ซึ่งเป็นการศึกษาถึงผลของการใช้คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสร่วมกับเซลลูเลสที่มีต่อประสิทธิภาพของการดึงหมึกเฟล็กโซกราฟีออกจากกระดาษโดยตัวแปรในการศึกษามี 3 ตัวแปร และแต่ละตัวแปรจะมีการศึกษา 2 ระดับ ได้แก่ร้อยละ 0 และ0.2 คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสของน้ำหนักเยื่อแห้ง ร้อยละ 0.1 และ 0.3 เซลลูเลสของน้ำหนักเยื่อแห้งและระยะเวลาที่ให้เซลลูเลสทำปฏิกิริยากับเยื่อ (10 และ 40 นาที) โดยปัจจัยที่ใช้ในการพิจารณาประสิทธิภาพจของการดึงหมึกออกได้แก่ ค่าความขาวสว่าง ค่าปริมาณหมึกที่เหลืออยู่ ค่าดรรชนีความแข็งแรงต่อแรงดึงค่าดรรชนีความแข็งแรงต่อแรงฉีก ค่าสภาพระบายได้ และปริมาณผลผลิตที่ได้ ซึ่งจากการทดลองพบว่าเมื่อใช้ปริมาณคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสและปริมาณเซลลูเลสเพิ่มขึ้น รวมถึงเพิ่มระยะเวลาที่ให้เอนไซม์ทำปฏิกิริยา ส่งผลให้เยื่อมีค่าความขาวสว่างเพิ่มขึ้นและค่าปริมาณหมึกที่เหลืออยู่ลดลง กระดาษมีความแข็งแรงเพิ่มขึ้นเมื่อใช้ปริมาณคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสและปริมาณเซลลูเลสเพิ่มขึ้น หากแต่ความแข็งแรงมีแนวโน้มลดลงเมื่อทิ้งให้เอนไซม์ทำปฏิกิริยากับเยื่อนานขึ้น ตัวแปรที่ส่งผลต่อค่าสภาพระบายได้ของเยื่อมากที่สุดคือปริมาณเซลลูเลสที่ใช้ โดยเมื่อใช้ปริมาณเซลลูเลสเพิ่มขึ้น มีแนวโน้มทำให้เยื่อมีค่าสภาพระบายได้สูงขึ้น อย่างไรก็ตามตัวแปรทั้งสามไม่มีผลต่อปริมาณผลผลิตที่ได้