ผลของโปรแกรมการให้ข้อมูลทางสุขภาพและดนตรีเพื่อการบำบัดต่อความปวดและคุณภาพการนอนหลับของผู้ป่วยหลังผ่าตัดยึดตรึงกระดูกขา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความปวดและคุณภาพการนอนหลับของผู้ป่วยหลังผ่าตัดยึดตรึงกระดูกขา ระหว่างกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการให้ข้อมูลทางสุขภาพและดนตรีเพื่อการบำบัด กับกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยกระดูกขาหักที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดยึดตรึงกระดูกแบบภายใน ณ.ตึกศัลยกรรมกระดูก โรงพยาบาลสุราษฎร์ธานี แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มทดลอง 20 ราย และกลุ่มควบคุม 20 ราย โดยจัดให้ทั้ง 2 กลุ่มมีความคล้ายคลึงกันในด้าน เพศ อายุ และบริเวณที่ทำผ่าตัด เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือโปรแกรมการให้ข้อมูลทางสุขภาพ ตามแนวคิดทฤษฏีการควบคุมตนเองของ Leventhal and Johnson (1983) ร่วมกับดนตรีเพื่อการบำบัด เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ มาตรวัดความปวดแบบเปรียบเทียบด้วยสายตาและแบบประเมินคุณภาพการนอนหลับ (The Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) ซึ่งตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 8 ท่านและทดสอบค่าความเที่ยงของแบบประเมินคุณภาพการนอนหลับ ด้วยสัมประสิทธิ์แอลฟาของ - ครอนบาค ได้ค่าเท่ากับ.76 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้สถิติความแปรปรวนทางเดียวกรณีการวัดซ้ำ (Repeated Measure One –Way ANOVA) และการทดสอบค่าที (Independent t-test ) ผลการวิจัยที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ 1. ความปวดในผู้ป่วยหลังผ่าตัดยึดตรึงกระดูกขา ระหว่างกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการให้ข้อมูลทางสุขภาพและดนตรีเพื่อการบำบัด กับกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. คุณภาพการนอนหลับในผู้ป่วยหลังผ่าตัดยึดตรึงกระดูกขา ระหว่างกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการให้ข้อมูลทางสุขภาพและดนตรีเพื่อการบำบัด กับกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05