ปัจจัยการเรียนการสอนแบบผสมผสานที่ส่งผลต่อการเรียนรู้แบบนำตนเองของนักศึกษาปริญญาบัณฑิต

เสมอกาญจน์ โสภณหิรัญรักษ์

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/20263

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	ปราวีณยา สุวรรณณัฐโชติ	-
dc.contributor.author	เสมอกาญจน์ โสภณหิรัญรักษ์	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะครุศาสตร์	-
dc.date.accessioned	2012-06-12T14:14:01Z	-
dc.date.available	2012-06-12T14:14:01Z	-
dc.date.issued	2552	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/20263	-
dc.description	วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2552	en
dc.description.abstract	การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาและพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของปัจจัยการเรียนการสอนแบบผสมผสานที่ส่งผลต่อการเรียนรู้แบบนำตนเองของผู้เรียนระดับอุดมศึกษา และ 2) ตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลเชิงสาเหตุของปัจจัยการเรียนการสอนแบบผสมผสานที่ส่งผลต่อการเรียนรู้แบบนำตนเองของผู้เรียนระดับอุดมศึกษา กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้เรียนระดับปริญญาบัณฑิต จำนวน 382 คน ตัวแปรที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย ตัวแปรแฝงภายนอก 2 ตัวแปร คือ 1) ปัจจัยประสบการณ์การสอน และ 2) ปัจจัยประสบการณ์ของผู้เรียน ตัวแปรแฝงภายใน 12 ตัวแปร คือ 1) ปัจจัยการกำหนดวัตถุประสงค์การเรียน 2) ปัจจัยการมอบหมายงานการเรียน 3) ปัจจัยการให้คำแนะนำทางการเรียน 4) ปัจจัยกิจกรรมการเรียนรู้ 5) ปัจจัย การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียน-ผู้เรียน 6) ปัจจัยการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียน-บทเรียน 7) ปัจจัยการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียน-ผู้สอน 8) ปัจจัยแหล่งการเรียนรู้ 9) ปัจจัยการให้ผลป้อนกลับ 10) ปัจจัยการประเมินผลระหว่างเรียน 11) ปัจจัยการประเมินผลหลังเรียน และการเรียนรู้แบบนำตนเอง รวมทั้งหมด 14 ตัวแปร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติภาคบรรยาย การวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุด้วยโปรแกรม LISREL ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. การทดสอบความสอดคล้องของโมเดลเชิงสาเหตุของการเรียนการสอนแบบผสมผสานที่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้แบบนำตนเองมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยค่าไค-สแควร์ (Chi-square) เท่ากับ 28.94 p = 0.98 ที่องศาอิสระ เท่ากับ 47 ค่า GFI = 0.99 AGFI = 0.98 และ RMR 0.015 ตัวแปร ในโมเดลสามารถอธิบายความแปรปรวนของการเรียนการสอนแบบผสมผสานที่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้แบบ นำตนเองได้ร้อยละ 44 2. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้แบบนำตนเอง 10 ปัจจัย ได้แก่ 1) ประสบการณ์การสอน 2) ประสบการณ์ของผู้เรียน 3) การกำหนดวัตถุประสงค์การเรียน 4) การมอบหมายงานการเรียน 5) กิจกรรมการเรียนรู้ 6) การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียน – บทเรียน 7) การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียน – ผู้สอน 8) การให้ผลป้อนกลับ 9) การประเมินระหว่างเรียน และ 10) การประเมินหลังเรียน จาก 10 ปัจจัยดังกล่าว พบปัจจัยที่มีอิทธิพลทางตรงต่อการเรียนรู้แบบนำตนเอง 3 ปัจจัย ได้แก่ การมอบหมายงานการเรียน กิจกรรมการเรียนรู้ และการกำหนดวัตถุประสงค์การเรียน อย่างไรก็ตามการให้คำแนะนำทางการเรียน การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียน-ผู้เรียน และแหล่งการเรียนรู้ เป็นปัจจัยที่ไม่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้แบบนำตนเอง	en
dc.description.abstractalternative	The purposes of this quantitative research were 1) to develop and validate the casual model of blended learning on self-directed learning of undergraduate students and 2) to examine the goodness of fit of a casual model of blended learning on self-directed learning of undergraduate students. The samples consisted of 382 college students from three public universities. Two exogenous variables were 1) instructors’ experiences and 2) learners’ experiences while twelve endogenous variables were 1) objectives; 2) assignment; 3) guidance; 4) learning activities; 5) student-student interaction; 6) student-content interaction; 7) student-instructor interaction; 8) resources; 9) feedback; 10) formative evaluation; 11) summative evaluation; and 12) self-directed learning. The research data were collected by the questionnaire. The effect of the blended learning variables on self – directed learning was calculated using descriptive statistics, a Pearsons product moment correlation, and a structural equation modeling by LISREL program. The results were as follows: 1. The casual model of blended learning on self-directed learning was valid and fit to the empirical data. The model indicated that the Chi-square goodness of fit test was 28.94 p = 0.98, df = 47, GFI = 0.99, AGFI = 0.98, and RMR = 0.015. The model accounted for 44% of variance in blended learning instruction factors affecting self-directed learning of undergraduate students. 2. Factors affecting undergraduate students’ self-directed learning were 1) instructors experience; 2) learners experience; 3) objectives; 4) assignments; 5) learning activities; 6) student – content interaction; 7) student - instructor interaction; 8) feedback; 9) formative evaluation; and 10) summative evaluation. Three of ten factors had direct effects on self-directed learning whereas seven factors had indirect effects on self-directed learning. The finding was described as follows: Assignment, activities, and objective directly affected on self-directed learning. However, there were no effect of guidance, student – student interaction, and resources on students’ self-directed learning	en
dc.format.extent	5029597 bytes	-
dc.format.mimetype	application/pdf	-
dc.language.iso	th	es
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.title	ปัจจัยการเรียนการสอนแบบผสมผสานที่ส่งผลต่อการเรียนรู้แบบนำตนเองของนักศึกษาปริญญาบัณฑิต	en
dc.title.alternative	Blended learning instruction factors affecting self-directed learning of undergraduate students	en
dc.type	Thesis	es
dc.degree.name	ครุศาสตรมหาบัณฑิต	es
dc.degree.level	ปริญญาโท	es
dc.degree.discipline	โสตทัศนศึกษา	es
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.email.advisor	praweenya@yahoo.com	-
Appears in Collections:	Edu - Theses

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
samoekan_so.pdf		4.91 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record