การศึกษาเพื่อประกอบการวางแผนโครงสร้างในการพัฒนาจังหวัดตรัง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดแนวทางการวางแผนโครงสร้างเพื่อพัฒนาจังหวัดตรัง โดยคำนึงถึงสภาพการณ์และปัญหาของท้องถิ่น ผนวกประสานกับนโยบายระดับชาติกระบวนการศึกษาวิจัยเริ่มต้นจากการศึกษา วิเคราะห์สถานภาพทั่วไปทางด้านที่ตั้ง ภูมิประเทศ ภูมิอากาศ เศรษฐกิจมหาภาค การเกษตร อุตสาหกรรม การค้า ประชากร ชุมชนเมือง การคมนาคมขนส่ง โครงข่ายไฟฟ้า บริการน้ำบริโภค อุปโภค การศึกษา สาธารณสุข ซึ่งข้อมูลต่างๆ เหล่านี้จะชี้ให้เห็นถึงสภาพการณ์ ปัญหา หรือุปสรรคต่างๆ ต่อการพัฒนาพื้นที่ของจังหวัด เพื่อจะได้จัดหาวิธีการแก้ไขปัญหาต่างๆ เหล่านั้นได้อย่างตรงตามข้อเท็จจริงต่อไป ผลของการวิเคราะห์สภาพการทั่วไป พบว่าจังหวัดตรังมีบทบาทและปัญหา 3 ประการดังนี้คือประการที่ 1 บทบาทจังหวัดตรังในระดับภาค จังหวัดตรังเป็นเมืองที่มีบทบาทความสำคัญทางด้านการผลิตสินค้าเกษตรบางชนิด ได้แก่ ยางพารา สินค้าประมงทะเล และป่าไม้ ประการที่ 2 จังหวัดตรังประสบปัญหาทางเศรษฐกิจเนื่องจากผลผลิตขึ้นกับการผลิตภาคปฐมภูมิ เพียงไม่กี่ชนิด โดยการขาดการผลิตเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มอื่นๆ ประการที่ 3 พื้นที่บางแห่งของจังหวัดตรัง เป็นพื้นที่ที่ต้องการพัฒนาโดยเร็วเนื่องจากเป็นพื้นที่ชนบทห่างไกล ที่ขาดแคลนทางด้านบริการสาธารณะต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกิ่งอำเภอสิเกา จากสภาพการณ์ที่เป็นอุปสรรคในการพัฒนา ชี้ให้เห็นถึงสภาพการณ์ของปัญหาที่จะนำมากำหนดเป็นนโยบายและข้อเสนอแนะในการพัฒนาต่อไป ทั้งนี้ กรอบนโยบายในการพัฒนานั้นจะต้องสอดคล้องกับแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ พร้อมๆ กับที่สามารถตอบสนองต่อความต้องการของท้องถิ่น เป็นหลักสำคัญผลการศึกษาได้เสนอแนะแนวทางการพัฒนา ดังต่อไปนี้ ก. การแก้ไขปัญหาระยะยาว โดยเน้นการพัฒนาทางด้านเศรษฐกิจ เพื่อมุ่งให้มีเสถียรภาพทางเศรษฐกิจมากขึ้น นอกเหนือจากการเกษตรกรรม ด้วยการ - พัฒนาโครงการสร้างเกษตรกรรม ซึ่งเป็นพื้นฐานการผลิตของจังหวัด -ขยายเศรษฐกิจใหม่ ได้แก่ อุตสาหกรรมเกษตร และส่งเสริมด้านการท่องเที่ยว ข. การแก้ไขปัญหาระยะสั้น ได้แก่การพัฒนาการบริการสาธารณะสุขต่างๆ โดยทั่วถึง โดยกำหนดให้อำเภอสิเกา และกิ่งอำเภอวังวิเศษเป็นพื้นที่เป้าหมายในการพัฒนาเป็นอันดับแรก ทั้งนี้เพื่อเป็นการลดความแตกต่างเหลื่อมล้ำกันระหว่างพื้นที่ให้หมดไป การเสนอแนะต่างๆ ของการวิจัยครั้งนี้เป็นการเสนอแนะแนวทางการพัฒนาที่ควรจะเป็น โดยพิจารณาถึงความเป็นไปได้ของนโยบายระดับรัฐบาล และพยายามเน้นให้มีความร่วมกันระหว่างจังหวัดใกล้เคียงในด้านของการจัดทำแผน