กำแพงไดอะแฟรมในการขุดดินลึกในเขตปลอดภัยของสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน

Abstract

การก่อสร้างชั้นใต้ดินของโครงการอโศก คอมเพล็กซ์ ได้ก่อสร้างด้วยระบบไดอะแฟรมวอลล์ เพื่อขุดดินลึกประมาณ 16 ม. จากระดับผิวดิน ชั้นใต้ดินก่อสร้างอยู่บนพื้นที่ที่จำกัดมากติดกับอาคารพาณิชย์ข้างเคียง และก่อสร้างอยู่บนโครงสร้างทางขึ้น-ลงสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินสุขุมวิท ของการรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนแห่งประเทศไทย ระบบไดอะแฟรมวอลล์ได้ก่อสร้างไปพร้อมกับโครงสร้างทางขึ้น-ลงสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินสุขุมวิทตั้งแต่ปี พ.ศ. 2543 หลังจากนั้นได้หยุดการก่อสร้างไป 6 ปี จากนั้นได้เปลี่ยนแปลงทั้งแบบโครงสร้างและชั้นใต้ดิน การก่อสร้างชั้นใต้ดินได้เริ่มในปี พ.ศ. 2549 โดยอาคารทางขึ้น-ลงสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินสุขุมวิทที่สร้างเสร็จแล้วมีชั้นใต้ดิน 2 ชั้น ในขณะที่ชั้นใต้ดินของโครงการอโศกคอมเพล็กซ์ มีชั้นใต้ดิน 3 ชั้นลึกกว่าอาคารสถานีทางขึ้น-ลงรถไฟฟ้าใต้ดิน ระบบค้ำยันเพื่อการก่อสร้างชั้นใต้ดินได้ออกแบบไว้ 3 ชั้น โดยไม่ให้มีการถ่ายแรงดันดินจากกำแพงไดอะแฟรมเข้าสู่ทางขึ้น-ลงสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ขณะทำการก่อสร้างชั้นใต้ดินได้ตรวจวัดการเคลื่อนตัวของกำแพงไดอะแฟรมด้วย Inclinometers แรงอัดในค้ำยันจาก Pressure gauge ที่ติดในค้ำยันพร้อมตรวจสอบผลของอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลง การเคลื่อนตัวของกำแพงอะแฟรมจากการวิเคราะห์โดยวิธีไฟไนท์อิลิเมนท์(Finite element method, FEM) มีความสอดคล้องกับผลที่ได้จากการตรวจวัด การก่อสร้างชั้นใต้ดินได้แล้วเสร็จโดยไม่ก่อให้เกิดผลกระทบต่ออาคารข้างเคียง และโครงสร้างทางขึ้น-ลงสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินแต่อย่างใด