การติดตามผลมหาบัณฑิต สาขาวิชามนุษยศาสตร์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของมหาบัณฑิตทางสาขาวิชามนุษยศาสตร์ต่อการศึกษาในระดับบัณฑิตศึกษาในด้านความรู้ทางวิชาการและการนำความรู้และประสบการณ์ไปใช้ในการทำงาน โดยแยกตาม เพศ ระยะเวลาทำงาน และคณะวิชาที่สำเร็จการศึกษา ตลอดจนเปรียบเทียบการประเมินผลการปฏิบัติงานของมหาบัณฑิตสาขาวิชามนุษยศาสตร์ในทัศนะของผู้บังคับบัญชาและมหาบัณฑิตเองประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วยมหาบัณฑิตทางสาขาวิชามนุษยศาสตร์ที่สำเร็จการศึกษาจากคณะอักษรศาสตร์ และคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ระหว่างปีการศึกษา 2517-2523 จำนวน 167 คน และผู้บังคับบัญชาจำนวน 70 คน โดยใช้แบบสำรวจเป็นเครื่องมือในการวิจัยครั้งนี้ ผลการวิจัยปรากฏว่า 1. มหาบัณฑิตสาขาวิชามนุษยศาสตร์ร้อยละ 70.7 ทำงานในด้านการสอน ในหน่วยงานของรัฐบาลและได้ทำงานตรงตามสาขาวิชาที่เรียน มหาบัณฑิตส่วนใหญ่มีงานทำอยู่แล้วและเมื่อสำเร็จการศึกษาแล้วไม่ได้เปลี่ยนงาน เหตุจูงใจที่ให้มาศึกษาในระดับมหาบัณฑิต ร้อยละ 71.9 ตอบว่าต้องการหาความรู้เพิ่มเติมเพื่อนำไปใช้ในการทำงาน และขณะที่มาเรียนก็มีความพร้อมในเรื่องค่าใช้จ่ายและการลาศึกษาผลงานทางวิชาการที่มีเปอร์เซ็นต์สูงสุดคือ เอกสานประกอบการสอน นอกจากนี้มหาบัณฑิตยังมีผลงานด้านอื่นๆ เช่น เขียนตำรา เขียนบทความและเข้าร่วมประชุและสัมมนาทางวิชาการ 2. มหาบัณฑิตส่วนใหญ่ระบุว่า สามารถนำความรู้และประสบการณ์จากการศึกษาระดับปริญญาโทไปใช้ในการทำงานได้มากและมีความเห็นว่าควรปรับปรุงหลักสูตรในสาขาวิชามนุษยศาสตร์ให้มีการศึกษาด้านปฏิบัติควบคู่ไปกับทฤษฏีให้มากขึ้น 3. การเปรียบเทียบผลการปฏิบัติงานของมหาบัณฑิตในจำนวนเนื้อหา 3 ด้าน คือด้านความรู้ทางวิชาการมนุษยสัมพันธ์และบุคลิกภาพ พบว่า ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)