หญิงร้างรักในบทละครโนของเสะอะมิ

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการสร้างตัวละครเอกหญิงร้างรักในบทละครโนของเสะอะมิ 8 เรื่องได้แก่ อะโอะอิโนะอุเอะ อิสุท์ซุ อุเนะเมะ คินุตะ มะท์ซุกะเสะ ฮะนะงะตะมิ ฮันโจะ และ มินะสุกิบะระเอะ โดยพิจารณาจากทฤษฎี ซันโด และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการสร้างตัวละครเอกหญิงกับบริบททางสังคมและวัฒนธรรมในช่วงสมัยของเสะอะมิ ตลอดจนศึกษาเรื่องอำนาจและการต่อรองของตัวละครเอกหญิงกับชาย คนรักในบทละครโนเรื่องที่ศึกษา จากการศึกษาพบว่าการสร้างตัวละครเอกหญิงในบทละครโนทั้ง 8 เรื่อง ส่วนมากสอดคล้องกับทฤษฎี ซันโด กล่าวคือ ตัวละครเอกของทุกเรื่องมีความสามารถด้านการขับร้องและร่ายรำ ทุกเรื่องมีการอ้างอิงบทกวีเลื่องชื่อ แต่ลำดับการแสดงของตัวละคร 4 ใน 8 เรื่องไม่สอดคล้องกับหลักโจะ ฮะ คีว และการศึกษานี้แสดงให้เห็นภาพของตัวละครเอกหญิง ได้แก่ภาพหญิงซื่อสัตย์ หญิงเฝ้ารอ หญิงจิตใจสูงส่ง และหญิงกล้าหาญ ซึ่งทุกภาพมีความสัมพันธ์กับความคาดหวังของผู้ชาย นอกจากนี้การศึกษายังสะท้อนให้เห็นทัศนคติของเสะอะมิต่อหญิงร้างรักว่าเขาให้ความสำคัญกับชะตากรรมของหญิงเหล่านี้ ตัวละครเอกหญิงต่อรองอำนาจของผู้ชายด้วยรูปแบบต่างๆ ได้แก่การบรรยายความรู้สึกต่อการพลัดพราก การออกเดินทางตามหาชายคนรัก และการบรรลุธรรม