การวิเคราะห์ตำราภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร)

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเปรียบเทียบตำราภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) 6 เล่ม คือ มูลบทบรรพกิจ วาหนิตินิกร อักษรประโยค สังโยคพิธาน ไวพจน์พิจารณ์ และพิศาลการันต์ กับตำราภาษาไทยที่ใช้กันมาก่อนหน้าตำราชุดนี้ 5 เล่ม ได้แก่ จินดามณี เล่ม 1 จินดามณี เล่ม 2 ประถม ก กา ประถมมาลา และ อักษรนิติ ในด้านเนื้อหา การเรียบเรียง และแนวการสอน นอกจากนี้ยังได้วิเคราะห์เนื้อหาตำราภาษไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) ตามแนวภาษาศาสตร์อีกด้วย ผลของการวิจัยสรุปได้ว่า เนื้อหาส่วนใหญ่ในตำราภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เป็นเนื้อหาที่ท่านได้ดัดแปลงแก้ไขและเพิ่มเติมจากตำราภาษาไทยชุดก่อน 3 เล่ม คือ ประถม ก กา อักษรนิติ และจินดามณี เล่ม 1 และพระยาศรีสุนทรโวหารได้นำเนื้อหาดังกล่าวมาเรียบเรียงขึ้นอย่างมีระเบียบ ส่วนแนวการสอนนั้นท่านได้วางจุดมุ่งหมายไว้อย่างเด่นชัด คือมุ่งฝึกฝนทักษะการอ่านการเขียนเรื่องทั้งหมดที่นำมาสอนอย่างแท้จริง ผลจากการวิเคราะห์เนื้อหาตำราภาษาไทยชุดนี้ตามแนวภาษาศาสตร์สรุปได้ว่า ลำดับขั้นตอนการสอนบางอย่างยังไม่ถูกต้องตามหลักสัทศาสตร์ เพราะผู้แต่งพิจารณาเรื่องตัวสะกอการันต์เป็นสำคัญ