เหตุในการจับกุม

Abstract

การจับเป็นมาตรการอย่างหนึ่งที่รัฐที่ได้กำหนดขึ้น โดยมีวัตถุประสงค์ที่สำคัญเพื่อที่จะนำตัวผู้กระทำความผิดมาลงโทษตามกฎหมาย เพื่อเป็นการรักษาความสงบเรียบร้อยให้เกิดแก่สังคมที่อยู่ร่วมกัน ในขณะเดียวกันมาตรการของรัฐดังกล่าวนี้อาจกระทบต่อสิทธิเสรีภาพของบุคคลเป็นอย่างมาก แม้ว่าในปัจจุบันนี้จะมีประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาซึ่งได้บัญญัติถึงหลักเกณฑ์และวิธีการที่จะดำเนินการในเรื่องการจับกุมไว้ เพื่อเป็นการให้ความคุ้มครองสิทธิเสรีภาพส่วนบุคคลให้ปลอดภัยจากการใช้อำนาจโดยมิชอบของเจ้าพนักงานอันเป็นหลักที่สอดคล้องกับหลักประกันที่ได้บัญญัติไว้ในกฎหมายรัฐธรรมนูญก็ตาม แต่ก็เห็นได้ว่าบทบัญญัติเกี่ยวกับเรื่องการจับที่มีอยู่ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาในขณะนี้ยังมีถ้อยคำซึ่งมีแนวโน้มที่เห็นได้ว่าเป็นการอำนวยความสะดวกในการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าพนักงานของรัฐมากไปกว่าการที่จะคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของราษฎร หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือบทกฎหมายที่มีอยู่ในขณะนี้ทำให้เห็นได้ว่ามีไว้เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยของสังคมไว้ให้มากที่สุด แม้อาจจะส่งผลกระทบต่อสิทธิเสรีภาพของบุคคลไปบ้างก็ตาม ทำให้เกิดความวิตกกังวลว่ากฎหมายที่มีอยู่เอื้ออำนวยที่จะให้มีการจับกันได้โดยง่าย หากกฎหมายมีแนวโน้มมุ่งไปที่การจับแล้ว จึงหาทางแก้ไขโดยการให้ประกันตัวซึ่งทำให้ผู้ถูกจับเดือดร้อนเป็นอย่างมากเพราะการประกันตัวมิใช่เรื่องที่จะกระทำได้โดยง่าย วิทยานิพนธ์นี้มุ่งที่จะเสนอแนะเพื่อให้หลักเกณฑ์เพื่อขจัดข้อกังวลที่เกิดขึ้นในทางปฏิบัติที่ว่ากฎหมายเกี่ยวกับการจับที่ได้กำหนดไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาควรมีวัตถุประสงค์จะรักษาไว้ซึ่งความสงบเรียบร้อยของสังคมและจะต้องควรคำนึงถึงสิทธิเสรีภาพของบุคคลที่อยู่ร่วมกันในสังคมนั้นควบคู่ไปด้วย ซึ่งจะต้องหาทางที่จะให้วัตถุประสงค์ทั้งสองประการดังกล่าวนี้สัมฤทธิผลดังที่ได้มุ่งหมายไว้ เพื่อให้บรรลุถึงวัตถุประสงค์ที่ได้มุ่งหมายไว้ดังกล่าวข้างต้น ในบางกรณีอาจมีความจำเป็นจะต้องมีการพิจารณาแก้ไขปรับปรุงบทบัญญัติของกฎหมายในเรื่องการจับที่ใช้บังคับอยู่ในขณะนี้บ้าง อย่างไรก็ตามจะต้องพึงยึดเป็นหลักไว้ตลอดเวลาว่าการดำเนินการในการแก้ไขปรับปรุงกฎหมายนั้นก็อย่างได้คำนึงเฉพาะที่จะมุ่งให้ความคุ้มครองเพียงสิทธิเสรีภาพของราษฎรอย่างเดียวเท่านั้น ควรจะพิจารณาถึงความมั่นคงและความปลอดภัยของสังคมในส่วนร่วมด้วย