ประเพณีการแต่งงานของอินเดียในสมัยพระเวท

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษารวบรวมเรื่องราวเกี่ยวกับประเพณีการแต่งงานของชาวอารยันอินเดียในสมัยพระเวท ซึ่งเริ่มต้นประมาณ 3,500 ปีล่วงมาแล้ว คือ นับตั้งแต่สมัยแรกที่ชาวอารยันอพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐานอยู่บริเวณภาคตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศอินเดีย จนกระทั่งได้แผ่ขยายดินแดนไปสู่ภาคตะวันออก และตั้งหลักแหล่งในบริเวณที่ราบตอนกลางของประเทศ ในสมัยดังกล่าวนี้ ปรากฏว่าการแต่งงานได้เป็นขนบประเพณีที่ตั้งมั่นแล้วในสังคมอารยันอินเดีย ดังมีหลักฐานในคัมภีร์ฤคเวท และสัหิตาสมัยหลัง อันได้แก่ คัมภีร์ยชุรเวท สามเวท อถรรพเวท ตลอดจนคัมภีร์พราหมณะ และอุปนิษัท อนึ่ง วิทยานิพนธ์นี้ยังมุ่งที่จะเสนอแนวความคิดเกี่ยวกับลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่างประเพณีการแต่งงานของชาวอารยันอินเดีย กับประเพณีเดิมของไทยด้วย ในการศึกษาเรื่องราวดังกล่าวนี้ ผู้วิจัยได้ค้นคว้ารวบรวมหลักฐานและข้อมูลจากคัมภีร์ต่าง ๆ ในสมัยพระเวท โดยเฉพาะจากคัมภีร์ฤคเวท และอถรรพเวท รวมทั้งคฤหยสูตร ซึ่งเป็นคัมภีร์เกี่ยวกับพิธีกรรมประจำบ้าน ที่แต่งขึ้นในสมัยหลังพระเวท นอกจากนี้ ยังได้อาศัยตำราต่าง ๆ ที่นักปราชญ์ชาวอินเดียและชาวต่างประเทศ ได้ค้นคว้ารวบรวมขึ้นไว้ เพื่อประกอบการวินิจฉัยด้วย เนื้อเรื่องของวิทยานิพนธ์ กำหนดออกเป็น 6 บท บทแรกเป็นบทนำ กล่าวถึงหัวข้อวิทยานิพนธ์ ตลอดจนวิธีดำเนินการวิจัย บทที่ 2 กล่าวถึงสภาพสังคมอารยันสมัยพระเวทโดยสังเขป เพื่อเป็นพื้นฐานความเข้าใจในเรื่องประเพณี บทที่ 3 กล่าวถึงลักษณะโดยทั่วไปของการแต่งงาน อันได้แก่ จุดประสงค์ของการแต่งงาน ชีวิตแต่งงาน รูปแบบของการแต่งงาน ข้อกำหนดเกี่ยวกับการแต่งงาน และพันธะของการแต่งงาน บทที่ 4 เน้นถึงพิธีกรรมแต่งงานในสมัยที่แต่งคัมภีร์ฤคเวท อถรรพเวท และพราหมณะ เพื่อแสดงวิวัฒนาการของประเพณี บทที่ 5 วิเคราะห์ถึงมูลเหตุของการทำพิธีกรรม รวมทั้งพิจารณาถึงเหตุผลและความหมายของพิธีกรรมบางอย่าง จากนั้นจึงแสดงความสัมพันธ์ระหว่างประเพณีการแต่งงานของอินเดีย กับประเพณีเดิมของไทย บทสุดท้าย เป็นข้อสรุปและข้อเสนอแนะ ผู้วิจัยได้ชี้ให้เห็นความสำคัญของประเพณีแต่งงาน และเสนอแนะให้มีการค้นคว้ารวบรวมประเพณีการแต่งงานในช่วงหลังสมัยพระเวท ตลอดจนประเพณีเกี่ยวกับชีวิตทีสำคัญอื่น ๆ ไว้ด้วย เพื่อให้การศึกษาเรื่องประเพณีสมบูรณ์ขึ้น