การให้เหตุผลเชิงจริยธรรมของพยาบาลวิชาชีพในกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมของพยาบาลวิชาชีพในกรุงเทพมหานคร และเปรียบเทียบระดับการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมของพยาบาลวิชาชีพที่มีตำแหน่งหน้าที่และวุฒิทางการศึกษาต่างกัน โดยยึดทฤษฎีพัฒนาการทางจริยธรรมของโคลเบอร์กเป็นหลัก กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย เป็นพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานอยู่ในสถานศึกษาพยาบาลแบะโรงพยาบาลที่มีนักศึกษาพยาบาลฝึกปฏิบัติ ในกรุงเทพมหานคร โดยวิธีสุ่มแบบง่าย (Simple Random Sampling) และแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) รวมทั้งสิ้น 430 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสอบถามสถานภาพเกี่ยวกับตำแหน่งหน้าที่ วุฒิทางการศึกษา ซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง และแบบสอบ เดอะ ดีไฟนิ่ง อิชชูส์ เทสต์ ของเรสต์และคณะ ซึ่งได้แปลเป็นภาษาไทย หาค่าความเชื่อมั่นและความตรงของแบบสอบได้ 0.65 และ 0.768 ตามลำดับ การวิเคราะห์ข้อมูล ใช้การตรวจและให้คะแนนตามคู่มือของเรสต์ แล้วหาค่าร้อยละ ค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบความมีนัยสำคัญของความแตกต่างทางสถิติด้วยค่าที (t – test) ผลการวิจัยปรากฏว่า 1. ระดับการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมของพยาบาลวิชาชีพโดยส่วนรวมอยู่ในระดับสูง 2. พยาบาลฝ่ายการศึกษาและพยาบาลฝ่ายบริการพยาบาล มีระดับการให้เหตุผลเชิงตจริยธรรมไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. พยาบาลที่มีวุฒิทางการศึกษาสูง มีระดับการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมสูงกว่าพยาบาลที่มีวุฒิทางการศึกษาต่ำกว่า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 จากผลการวิจัยครั้งนี้ ผู้วิจัยได้เสนอแนะให้พัฒนาการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมในพยาบาลวิชาชีพโดย การศึกษา การอบรม การสัมมนา เพื่อให้มีประสบการณ์ในการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมในการตัดสินใจเชิงจริยธรรมมากขึ้น และการวิจัยที่ควรศึกษาต่อไปคือการศึกษาจริยธรรมในพยาบาลวิชาชีพในภาคอื่นของประเทศไทย โดยอาจใช้แบบสอบเดิมหรือสร้างแบบสอบใหม่ที่มีประเด็นจริยธรรมในเรื่องที่เกี่ยวกับพยาบาลโดยเฉพาะ