การจัดการชายฝั่งทะเลแบบบูรณาการบริเวณส่วนเหนือของอ่าวไทยตอนใน

Abstract

พื้นที่ชายฝั่งทะเลส่วนเหนือของอ่าวไทยตอนในเป็นพื้นที่ที่มีความสำคัญ เนื่องจากเป็นจุดรวมของปากแม่น้ำที่สำคัญ 4 สายได้แก่ แม่น้ำบางปะกง แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำท่าจีน และแม่น้ำแม่กลอง จึงมีทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ และมีความเหมาะสมในการพัฒนา จากการศึกษาพบว่า พื้นที่ด้านตะวันออกของพื้นที่ศึกษา ตั้งแต่ปากแม่น้ำบางปะกงจนถึงปากแม่น้ำเจ้าพระยา มีการใช้ประโยชน์ที่ดินเป็นไปในด้านการพัฒนาอุตสาหกรรม ซึ่งการพัฒนาดังกล่าวทำให้เกิดปัญหามลพิษขึ้นตามมา ส่งผลกระทบต่อการทำประมงและการเพาะเลี้ยงชายฝั่ง นอกจากนี้พื้นที่ยังมีข้อจำกัดในเรื่องการขาดแคลนน้ำในเขตอำเภอบางประกง ปัญหาน้ำท่วมในตัวเมืองสมุทรปราการ และปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งที่มีความรุนแรงมาก ส่วนพื้นที่ตอนกลางของพื้นที่ศึกษา ตั้งแต่ปากแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตะวันตกจนถึงบริเวณปากแม่น้ำท่าจีน การใช้ประโยชน์พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นการเพาะเลี้ยงชายฝั่ง โดยเฉพาะการเลี้ยงกุ้งธรรมชาติ ส่วนบริเวณปากแม่น้ำท่าจีน การใช้ประโยชน์ที่ดินมีลักษณะเป็นชุมชนหนาแน่น มีโรงงานอุตสาหกรรมที่เกี่ยวเนื่องกับการประมงตั้งอยู่เป็นจำนวนมาก ทำให้เมืองมีสภาพแออัด เกิดปัญหามลพิษขึ้น และมีข้อจำกัดของพื้นที่ในเรื่องของการกัดเซาะและปัญหาน้ำท่วมเช่นเดียวกับพื้นที่ส่วนแรก สำหรับพื้นที่ด้านตะวันตกของพื้นที่ศึกษา การใช้ประโยชน์ที่ดินเกือบทั้งหมดเป็นการทำเกษตรกรรม ได้แก่ การเพาะเลี้ยงชายฝั่งและการทำนาเกลือ นอกจากนี้ยังมีการทำประมงที่หลากหลาย แสดงให้เห็นถึงความอุดมสมบูรณ์ของสัตว์น้ำในพื้นที่ โดยเฉพาะบริเวณดอนหอยหลอด ซึ่งการศึกษาในครั้งนี้ได้เสนอแนวทางในการจัดการพื้นที่ชายฝั่งทะเลแบบบูรณาการ โดยมุ่งแก้ไขและลดผลกระทบที่เกิดขึ้น เช่น การกำหนดเขตการใช้ประโยชน์ที่ดินที่เหมาะสม การฟื้นฟูสภาพป่าชายเลน การควบคุมกิจกรรมการใช้ประโยชน์ที่ดิน และการส่งเสริมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำชายฝั่งเพื่อลดปัญหาทรัพยากรประมง เพื่อให้การใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติมีประโยชน์สูงสุดและเกิดความยั่งยืนในการพัฒนาต่อไป