เปอร์เซ็นต์โอกาสการมีชีวิตรอดและสาเหตุการตายของผู้ป่วยลูปุสในคลีนิก โรคข้อของโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ช่วงปี 2525-2530

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อหาเปอร์เซ็นต์โอกาสการมีชีวิตรอดและสาเหตุการตายของผู้ป่วยลูปุส ในคลินิกโรคข้อของโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ช่วงปี พ.ศ. 2525-2530 ผู้ป่วยทั้งหมด 85 คน ซึ่งมีคุณสมบัติครบตามการวินิจฉัยโรค ผลการวิจัยพบว่า เปอร์เซ็นต์การมีชีวิตรอดสะสมของผู้ป่วยหลังจากได้รับการวินิจฉัยโรคเป็นเวลานาน 1 ปี, 5 ปี และ 10 ปี ได้ผลเป็น 97.64%, 86.75% และ 77.83% ตามลำดับ ผู้ป่วยลูปุสซึ่งมีค่าของ creatinineในเลือด > 2mg/dl, proteinuria > 3.5 กรัม ต่อวัน, active urine sediment, หรือ serositis มีเปอร์เซ็นต์การมีชีวิตรอดน้อยกว่าผู้ป่วยซึ่งมีค่า creatinine ในเลือด < 2 mg/dl, proteinuria < 3.5 กรัมต่อวัน, inactive urine sediment, หรือไม่มี serositisไม่มีความแตกต่างของค่าเปอร์เซ็นต์การมีชีวิตรอดสะสมของผู้ป่วยที่มีหรือไม่มีอาการทางระบบประสาท, มีหรือไม่มีอาการทางเลือด นอกจากนี้ผู้ป่วยซึ่งมีอาการทางระบบไตร่วมกับระบบเลือด จะมีเปอร์เซ็นต์การมีชีวิตรอดสะสมมากกว่าผู้ป่วยซึ่งมีอาการทางระบบไตร่วมกับอาการทางระบบประสาท หรืออาการทางไตอย่างเดียว สาเหตุการตายของผู้ป่วยลูปุสพบว่า 50% ของผู้ป่วยที่เสียชีวิตเนื่องจากการติดเชื้อ, รองลงมาคืออาการของโรคลูปุสรุนแรง 38.88% เชื้อที่พบเป็นสาเหตุมากที่สุดเชื้อวัณโรค 33.33% รองลงมาคือเชื้อ Nocardia 22.22% และตำแหน่งที่มีการติดเชื้อมากที่สุดคือปอด 38.5% รองลงมาคือทางเดินปัสสาวะ สมอง และทางเดินอาหาร สรุปผลจากการวิจัยนี้ เปอร์เซ็นต์การมีชีวิตรอดสะสมของผู้ป่วยลูปุส= 77.83% หลังจากวินิจฉัยว่าเป็นโรคลูปุสนาน 10 ปี และสาเหตุการตายที่พบมากที่สุดคือการติดเชื้อ รองลงมาคืออาการของโรคลูปุสรุนแรง ดังนั้นการรักษาผู้ป่วยโดยการคอยระวังการติดเชื้อที่จะเกิดขึ้นและให้การรักษาโดยเร็ว รวมทั้งการควบคุมอาการของโรคให้สงบ จะเป็นหนทางให้เปอร์เซ็นต์การมีชีวิตรอดของผู้ป่วยลูปุสดีขึ้นอย่างแน่นอน