การชดเชยความเสียหายจากความล่าช้าในงานก่อสร้างและแนวทางการประเมินความเสียหาย

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเสียหาย และการชดเชยค่าเสียหายจากความล่าช้าในงาน ก่อสร้างที่เกิดจากผู้รับจ้างทำงานไม่แล้วเสร็จตามกำหนด รวมถึงเสนอแนวทางการประเมินความเสียหายจาก ความล่าช้าในงานก่อสร้าง เพื่อช่วยในการพิจารณากำหนดอัตราปรับที่สมเหตุสมผล ขั้นตอนของการศึกษา ประกอบด้วย ศึกษาเอกสารและออกแบบสอบถามความเสียหายจากความล่าช้าในการก่อสร้าง รวบรวมและ วิเคราะห์ข้อมูล ความเสียหายและการชดเชยค่าเสียหายจากความล่าช้าในการก่อสร้าง เสนอแนวทางในการ ประเมินความเสียหายจากความล่าช้าในการก่อสร้าง ประเมินผลการวิจัย และสรุป จากการศึกษาพบว่า การชดเชยความเสียหายจากความล่าช้าของรัฐในปัจจุบัน เป็นการกำหนดอัตรา ปรับซึ่งถือเป็นเบี้ยปรับ (Penalty) สวนหนึ่ง กับส่วนที่สัญญาเปิดโอกาสให้เรียกค่าเสียหายจากผู้รับจ้างได้อีกจาก ส่วนที่เกินจากค่าปรับนั้นได้ ซึ่งเป็นการกำหนดค่าเสียหายไว้เป็นการล่วงหน้าโดยไม่มีที่มาในการกำหนด ค่าเสียหายนั้น นั่นคือไม่ทราบถึง ความเสียหายที่จะได้รับ จำนวนความเสียหาย และที่มาในการคำนวณ อีกทั้ง ปัญหาในการกำหนดอัตราค่าปรับความเสียหายจากความล่าช้า และปัญหาที่ทำให้การเรียกร้องค่าเสียหายใน ส่วนที่เกินกว่าจำนวนค่าปรับไม่ประสบความสำเร็จ ในงานก่อสร้างของรัฐทั้งหมดที่ศึกษาพบนั้น ส่งผลให้การ เรียกร้องค่าชดเชยความเสียหายไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร และแตกต่างจากรูปแบบที่ใช้กันในสัญญาสากล ที่ เป็นการกำหนดจำนวนเงินค่าเสียหายที่ต้องชดใช้ให้แก่กัน โดยมีหลักเกณฑ์ว่าจะต้องเกิดความเสียหาย สำหรับ แนวทางในการประเมินความเสียหายจากความล่าช้าในการก่อสร้างที่สามารถประเมินค่าได้เป็นเงินในโครงการ งานทางได้แก่ มูลค่าเวลาของผู้ใช้รถที่สูญเสีย และมูลค่าค่าใช้จ่ายในการใช้ยวดยานที่สูญเสีย โดยพิจารณาจาก ผลประโยชน์ที่ผู้ใช้ถนนได้รับ และผลกระทบต่อผู้ใช้ถนนในระหว่างการก่อสร้าง ซึ่งจากการประเมินความ เสียหายในโครงการที่ศึกษา สามารถสรุปได้ว่าผลประโยชน์ที่ผู้ใช้ถนนได้รับจากโครงการเป็นผลประโยชน์ที่ควรพิจารณา ให้ความสำคัญ เมื่อเปรียบเทียบกับผลกระทบต่อผู้ใช้ถนน สำหรับโครงการชลประทานทางการเกษตร ผลประโยชน์ที่ประเมินค่าได้เป็นเงินแบ่งได้เป็น 3 อย่างคือ ผลประโยชน์จากการให้น้ำเสริมแก่การเพาะปลูก ผลประโยชน์จากน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภค และผลประโยชน์จากการจับสัตว์น้ำ ซึ่งความแตกต่างของความ เสียหายที่ประเมินค่าได้ในโครงการที่ศึกษาเกิดจาก อัตราสวนของพืชเกษตรที่ปลูกแต่ละชนิด และพื้นที่รับ ประโยชน์จากโครงการที่แตกต่างกัน การประยุกต์ใช้ในการกำหนดอัตราปรับความเสียหายจากความล่าช้าใน การก่อสร้างจึงขึ้นอยู่กับ มูลค่าความเสียหายที่ประเมินค่าได้เป็นเงิน และการใช้ดุลยพินิจของผู้ประเมินเมื่อ พิจารณาความเสียหายที่ประเมินค่าไม่ได้เป็นเงินประกอบ