การศึกษาเปรียบเทียบผลของโพรไบโอติกจากแบคทีเรียกับสารกระตุ้นภูมิคุ้มกันเชิงพาณิชย์ต่อระบบภูมิคุ้มกันในกุ้งกุลาดำ

Abstract

เปรียบเทียบสูตรอาหารต่อระบบภูมิคุ้มกันในกุ้งกุลาดำจากการทดลองครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ซึ่ง แบ่งกลุ่มทดลองออกเป็น 5 กลุ่มการทดลอง โดยกลุ่มที่ 1 ให้อาหารกุ้งปกติ (ควบคุม) กลุ่มที่ 2 อาหารกุ้งผสมบีตากลูแคน (BG) 2 กรัม/กิโลกรัม กลุ่มที่ 3 อาหารกุ้งผสมเซลล์ที่ใม่มีชีวิตของโพร ไบโอติกแบคทีเรีย (F-BS11-1) อัตราส่วน 2 ต่อ 1 (นำหนักแห้งต่อนำหนักเปียก) กลุ่มที่ 4 อาหาร กุ้งผสมเซลล์ที่ไม่มีชีวิตของโพรไบโอติกแบคทีเรีย (F-BS11-2) อัตราส่วน 3 ต่อ! (นาหนักแห้งต่อ นำหนักเปียก) กลุ่มที่ 5 อาหารกุ้งผสมเซลล์ที่ไม่มีชีวิตของโพรไบโอติกแบคทีเรีย (F-BS11-3) อัตราส่วน 6 ต่อ!(นาหนักแห้งต่อนํ่าหนักเปียก) พบว่ากุ้งกลุ่ม F-BS11 มีนิ้าหนัก และความยาวสูง ที่สุด หลังจากเลี้ยงกุ้ง 90 วัน และการรอดชีวิตไม่แตกต่างกันในระหว่าง 5 กลุ่มการทดลอง ปริมาณ เม็ดเลือดรวมของกุ้งทุกกลุ่มการทดลองมีปริมาณ ~10’เซลล์/มล. และหลังการชักนำให้เกิดโรค ด้วย Vibrio harveyi 639 ปริมาณเม็ดเลือดรวมของกุ้งลดลงเหลือ ~105เซลล์/มล. และกุ้งกลุ่ม ควบคุมมีการตายสะสมสูงที่สุด ในการทดลองครั้งที่ 3 เลือกกลุ่มทดลองF-BS11-2 เปรียบเทียบกับ กลุ่มควบคุม กลุ่ม BG และกลุ่ม BS1 นอาหารผสมโพรไบโอติกแบคทีเรีย BS11) หลังการเพาะเลี้ยง เป็นระยะเวลา 90 วัน พบว่ากุ้งกลุ่ม BS11 มีการเจริญเติบโต การรอดชีวิตสูงที่สุด ปริมาณเม็ดเลือด รวม และเปอร์เซ็นต์การยับยั้งแบคทีเรียโดยสารที่มีฤทธึ่ตานแบคทีเรียในเลือดกุ้งสูงที่สุดและหลัง การชักนำให้เกิดโรคด้วย Vibrio harveyi 639 ที่ความเข้มข้น ~107 CFU/ml ปริมาณเม็ดเลือดรวม ของกุ้งในทุกกลุ่มทดลองลดลงเหลือ ~105-106 เชลล์/มล. เปอร์เซ็นต์การยับยังแบคทีเรียในทุกกลุ่ม ทดลองมีเปอร์เซ็นต์สูงขึน แต่ไม่แตกต่างกันทางสถิติ และกุ้งกลุ่มBS11 มีการตายสะสมตํ่าที่สุด การศึกษาพยาธิสภาพต่อการเกิดโรคพบมีการติดเชื้อทั้งบริเวณตับ อวัยวะสร้างเม็ดเลือด และหัวใจ ของกุ้งทุกกลุ่มการทดลอง และไม่พบสารปฏิชีวนะตกค้างในเนื้อกุ้งทุกกลุ่มทดลอง