การเปลี่ยนแปลงความหมายของคำ สำนวน และลำดับของคำในภาษาไทย สมัยรัตนโกสินทร์

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาการเปลี่ยนแปลงของภาษาไทยสมัยรัตนโกสินทร์ โดยแบ่งสมัยรัตนโกสินทร์ออกเป็น 2 ระยะ คือ สมัยก่อน นับตั้งแต่สมัยรัชกาล ที่ 1 ถึงรัชกาลที่ 6 และสมัยปัจจุบัน นับตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 7 ลงมาถึงปัจจุบัน ผลของการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่า ภาษา 2 ระยะนี้ มีการเปลี่ยนแปลงไป 3 ประการ คือ ประการแรกได้แก่ความหมายของคำ คำบางคำมีรูปเหมือนกันทั้งในภาษาสมัยก่อนและสมัยปัจจุบัน แต่ใช้ในความหมายทั้งที่เหมือนและแตกต่างกัน คำบางคำใช้ในความหมายเหมือนกันทั้งในภาษาสมัยก่อนและสมัยปัจจุบัน แต่มีรูปต่างกัน คำบางคำมีใช้ในภาษาสมัยก่อนแต่ปัจจุบันไม่มีใช้ในภาษาที่เป็นธรรมดาสามัญ หรือมีใช้เฉพาะในภาษาถิ่น โดยมีความหมายคล้ายกันหรือเหมือนกันกับที่ใช้ในสมัยก่อน นอกจากนั้น การใช้คำบางคำในหมวดคำบุพบทและลักษณนามในภาษาสมัยก่อน ยังแตกต่างกับสมัยปัจจุบันด้วย ประการที่สองได้แก่สำนวนที่ใช้ในสมัยก่อน จะเห็นได้ว่า บางสำนวนยังคงมีใช้อยู่ในปัจจุบัน แต่มีบางส่วนเปลี่ยนแปลงไปในด้านถ้อยคำหรือความหมาย บางสำนวนไม่มีที่ใช้เลยในสมัยปัจจุบัน ประการที่สามได้แก่ลำดับของคำที่แตกต่างกันในภาษา 2 ระยะนั้น ซึ่งมีส่วนทำให้เห็นความเปลี่ยนแปลงของภาษาได้อย่างชัดเจน การเสนอผลการวิจัยครั้งนี้ แบ่งออกเป็น 5 ตอน คือ ตอนที่หนึ่งมี 1 บท คือบทนำ กล่าวถึงความเป็นมาของปัญหา ความมุ่งหมายของการวิจัยและขอบเขตของการวิจัย รวมทั้ง บัญชีอักษรย่อรายชื่อหนังสือใช้เป็นแหล่งของข้อมูล ตอนที่สอง บทที่ 2 ถึงบทที่ 7 ว่าด้วย เรื่องคำกล่าวถึงการเปลี่ยนแปลงของคำทั้งด้านความหมาย รูปคำ และวิธีใช้ ตอนที่สาม บทที่ 8 ว่าด้วยเรื่องสำนวน กล่าวถึงสำนวนทั้งที่เป็นสำนวนความเปรียบและไม่ได้เป็นสำนวนความเปรียบซึ่งเปลี่ยนแปลงไป ตอนที่สี่ บทที่ 9 ว่าด้วยเรื่องลำดับของคำ กล่าว ถึงการเปลี่ยนแปลงลำดับของคำต่างๆซึ่งปรากฏในประโยค ตอนที่ห้า เป็นบทสรุปผล การวิจัย และเสนอข้อเสนอแนะให้ผู้ที่สนใจศึกษาประวัติความเป็นมาของคำและสำนวนที่ปรากฏในวิทยานิพนธ์ฉบับนี้