พัฒนาการของความจำระยะสั้นและโดยบังเอิญของเด็กในเขตเทศบาลนคร

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาถึงพัฒนาการของความจำระยะสั้นและโดยบังเอิญของเด็กไทยในเขตเทศบาลนคร (กรุงเทพมหานคร) กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนและนิสิต มีอายุตั้งแต่ 4 ถึง 21 ปี จำนวน 100 คน โดยแบ่งเป็น 5 กลุ่ม ตามระดับอายุ กลุ่มละ 20 คน และในแต่ละกลุ่มประกอบด้วยนักเรียนหรือนิสิตชายและหญิงเป็นจำนาน เท่า ๆกัน ผู้วิจัยทดสอบความสามารถของความจำระยะสั้นเละโดยบังเอิญของกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดนี้ทีละคน โดยใช้เครื่องมือและวิธีการที่ดัดแปลงจาก เฮเกนและแวคเนอร์ ในการทดสอบความจำระยะสั้น ผู้รับการทดสอบความจำจะต้องบอกตำแหน่งของสิ่งเร้าเฉพาะอย่าง หลังจากที่ผู้ทดลองให้ดูสิ่งเร้า 7 อย่างแล้ว ในการทดสอบความจำโดยบังเอิญ ผู้ทดลองจะถามผู้รับการทดสอบความถึงสิ่งเร้าสิ่งที่สองที่อยู่คู่กับสิ่งเร้าที่เป็นความจำระยะสั้น ผลจากการวิจัยสรุปไค้ดังนี้ 1) คะแนนความสามารถของการจำระยะสั้นจะเพิ่ม ขึ้นตามวัยจากอายุ 4 ถึง 21 ปี 2) ความสามารถของการจำระยะสั้นในการจำภาพตำแหน่งสุดท้า ยจะสูงกว่าความสามารถของการจำระยะสั้นในการจำภาพตำแหน่งที่ 1 หรือตำแหน่งที่ 3, 4 และ 5 3) คะแนนความสามารถของการจำโดยบังเอิญจะเพิ่ม ขึ้นตามวัยตั้งแต่อายุ 4 ถึง 11 ปี แล้วลดลง 4) กลุ่มตัวอย่างชายและหญิงมีความสามารถของการจำระยะสั้นและโดยบังเอิญไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ 5) ความ สามารถของการจำระยะสั้นและโดยบังเอิญไม่มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญ