การเปรียบเทียบวิธีวิเคราะห์ความเข้มข้นของพาราเซตามอลในซีรัมผู้ป่วย ระหว่างวิธีแก๊สโครมาโทกราฟีสเปกโทรโฟโตเมตรี และฟลูออเรสเซนซ์โพลาไรเซชัน อิมมูโนแอสเสย์

Abstract

การรักษาความเป็นพิษจากการได้รับพาราเซตามอลเกินขนาด โดยทั่วไปจะใช้ acetaminophen toxicity nomogram เป็นเกณฑ์ในการพิจารณาว่าผู้ป่วยสมควรได้รับยาแก้พิษจำเพาะหรือไม่ การวิเคราะห์ความเข้มข้นของพาราเซตามอลในซีรัม/พลาสมาของผู้ป่วยจึงเป็นสิ่งสำคัญในการวินิจฉัยความเป็นพิษ แม้ว่าวิธีแก๊สโครมาโทกราฟี (GC) จะเป็นวิธีใช้วิเคราะห์ความเข้มข้นของพาราเซตามอล ซึ่งนำมาใช้ในการสร้าง acetaminophen toxicity nomogram วิธีสเปกโทรโฟโตเมตรีและฟลูออเรสเซนซ์โพลาไรเซชัน อิมมูโนแอสเสย์ (FPIA) เป็นวิธีที่ใช้มากกว่าในการจัดการความเป็นพิษกรณีเร่งด่วน การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ที่จะเปรียบเทียบวิธีวิเคราะห์ทั้งสามวิธีสำหรับวิเคราะห์ความเข้มข้นของพาราเซตามอลในซีรัมผู้ป่วยที่ได้รับยาเกินขนาด โดยเก็บตัวอย่างซีรัมของผู้ป่วยที่ได้รับพาราเซตามอลเกินขนาดจำนวน 41 ราย พบว่าความเข้มข้นของพาราเซตามอลที่วิเคราะห์ด้วยวิธีสเปกโทรโฟโตเมตรี มีค่าสูงกว่าค่าที่วิเคราะห์ด้วยวิธี GC และ FPIA อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ความเข้มข้นของพาราเซตามอลที่วิเคราะห์ด้วยวิธีทั้งสามมีความสัมพันธ์เชิงเส้น โดยมีสมการถดถอยเชิงเส้นที่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างผลการวิเคราะห์ด้วยวิธี GC (Y) กับวิธีสเปกโทรโฟโตเมตรี (X) คือ Y = 0.785X-5.86, R² = 0.973 และสมการถดถอยเชิงเส้นที่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างผลการวิเคราะห์ด้วยวิธี GC (Y) กับวิธี FPIA (X) คือ Y = 1.116X-5.583, R² = 0.986 ข้อมูลที่ได้จากการศึกษานี้พร้อมด้วยการเปรียบเทียบความเข้มข้นของพาราเซตามอลในซีรัมที่ตรวจวิเคราะห์ทั้งสามวิธี และข้อดี ข้อเสียของแต่ละวิธี พบว่าวิธี FPIA และวิธีสเปกโทรโฟโตเมตรีเป็นวิธีที่เหมาะสมมากว่าวิธี GC ในการนำมาใช้ในทางปฏิบัติ ความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างวิธีวิเคราะห์เป็นข้อมูลเบื้องต้น แสดงถึงแนวโน้มที่อาจนำมาประยุกต์ใช้ในทางปฏิบัติเพื่อให้การวินิจฉัยมีความถูกต้องยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตามควรทำการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อให้มีข้อมูลผู้ป่วยจำนวนมากขึ้นที่ได้รับพาราเซตามอลเกินขนาดที่เวลาต่างๆ นับจากผู้ป่วยได้รับยาจนถึงเวลาเจาะเลือด