การทดลองการปลดปล่อยตัวยาฟีโนบาร์บิทาล จากยาพื้นชนิดต่างๆ ของยาเหน็บ

Abstract

การค้นคว้านี้มีวัตถุประสงค์จะหายาพื้นที่ดีที่สุดของยาเหน็บ สำหรับตัวยาพีโนบาร์บิทาลยานี้มีคุณสมบัติในการสงบระงับจิตใจของคนไข้ที่ผิดปกติ เช่น คนไข้โรคจิต หรืออาจนำไปใช้กับเด็กที่เป็นโรคไอกรน ซึ่งคนไข้ดังกล่าวนี้ถ้าใช้ยาเหน็บจะสะดวกและรวดเร็วกว่าการใช้ยารับประทานและยาฉีด ยาเตรียมประเภทนี้เภสัชกรสามารถเตรียมขึ้นใช้ได้เอง ในระยะเวลาอันสั้นและรวดเร็ว ในการวิจัยนี้มุ่งเฉพาะการปลดปล่อยของตัวยาพีโนบาร์บิทาลจากยาพื้นของยาเหน็บโดยดำเนินการค้นคว้าทดลองหายาพื้นของยาเหน็บทั้งที่เป็นยาพื้นที่มีคุณสมบัติละลายได้ในน้ำ ( Water soluble base ) และยาพื้นที่ไม่ละลายในน้ำ (Water insoluble base) พร้อมทั้งหาสารที่ช่วยปลดปล่อย (surfactant) ตัวยาพีโนบาร์บิทาลให้ออกมาในระยะเวลาที่สั้นที่สุดในการทดลองนี้ทำในหลอดทดลอง (in vitro) และใช้ Spectrophotometer วิเคราะห์หาประมาณของตัวยาที่ถูกปลดปล่อยออกมาในระยะเวลาต่างๆกันที่อุณหภูมิ 37 ℃ ผลจากการค้นคว้าพบว่ายาพื้นของยาเหน็บที่มีคุณสมบัติละลายได้ในน้ำ (Water soluble base) จะปล่อยตัวยาออกมาได้รวดเร็วกว่ายาพื้นของยาเหน็บที่ไม่ละลายในน้ำ (Water insoluble base) ยาพื้นที่ละลายในน้ำ(Water soluble base) ได้แก่Polyethylene Glycol ที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่าง ๆ กันผสมกันในอัตราส่วนที่เหมาะสมอัตราส่วนที่เหมาะสมที่สุดได้แก่ 60% PEG 4000 ผสมกับ 40% PEEG 1,500 ส่วนสารที่ช่วยในการปลดปล่อยตัวยานั้น (surfactants) พบว่า Tween 20, 40 และ 60 ไม่มีผลในการปลดปล่อยตัวยาให้เร็วขึ้นเมื่อให้ PEG 1,500 คงที่ที่ 40% แล้วเปลี่ยนแปลง PEG 4000 และ Tween 80 หรือ Myrj 52 จะมีผลทำให้ปลดปล่อยตัวยาได้เร็วขึ้นและเพิ่มขึ้น