ความสัมพันธ์ระหว่างคะแนนที่ได้จากแบบทดสอบโคลซ และแบบทดสอบเลือกตอบ เพื่อวัดสมรรถภาพในการใช้ภาษาอังกฤษ ของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาชั้นสูง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างคะแนนที่ได้จากแบบทดสอบโคลซและแบบทดสอบเลือกตอบในการวัดสมรรถภาพในการใช้ภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาชั้นสูง ผู้วิจัยได้วิเคราะห์คำศัพท์และโครงสร้างจากแบบเรียนภาษาอังกฤษและหนังสืออ่านชนิดเป็นชุดที่เลือกมา 1 เล่ม และมีความยากง่ายอยู่ในระดับเดียวกันกับแบบเรียนนั้นของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาชั้นสูงที่เป็นตัวอย่างประชากร และได้คัดเลือกคำศัพท์และโครงสร้างที่ปรากฏอยู่ในหนังสือทั้งสองเล่มร่วมกันและมีความถี่สูง แล้วนำไปสร้างแบบทดสอบ2 ฉบับ คือแบบทดสอบโคลซและแบบทดสอบเลือกตอบ ฉบับละ 100 ข้อ หลังจากนั้นได้นำแบบทดสอบทั้งสองไปใช้กับตัวอย่างประชากร ซึ่งเป็นนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาชั้นสูง วิชาเอกหรือโทภาษาอังกฤษซึ่งเคยเรียนวิชาภาษาอังกฤษทั่วไป 1 (English 111) มาแล้วในปีการศึกษา 2524 จากวิทยาลัยครูในส่วนกลางและภูมิภาครวม 5 แห่ง จำนวนทั้งสิ้น 200 คน แล้วนำคะแนนที่ได้จากการทดสอบมาคำนวณหาค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ ผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1. จากคะแนนเต็ม 100 คะแนน ค่าเฉลี่ยของคะแนนจากแบบทดสอบโคลซเท่ากับ 27.28 ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 6.04 และจากคะแนนเต็ม 100 เช่นเดียวกัน ค่าเฉลี่ยของคะแนนรวมจากแบบทดสอบเลือกตอบเท่ากับ 48.48 ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 12.42 ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างคะแนนรวมจากแบบทดสอบทั้งสองเท่ากับ .83 และมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 2. จากคะแนนเต็มของความสามารถด้านละ 25 คะแนน ค่าเฉลี่ยของคะแนนความสามารถแต่ละด้านคือ ไวยากรณ์ ศัพท์ การอ่าน และการเขียนจากแบบทดสอบเลือกตอบเท่ากับ 10.77 15.73 12.02 และ 10.02 และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 3.29 4.68 5.08 และ 3.78 ตามลำดับ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างคะแนนจากแบบทดสอบโคลซกับคะแนนความสามารถด้านไวยากรณ์เท่ากับ .62 ด้านศัพท์ .59 ด้านการอ่าน .65 และด้านการเขียน .57 โดยมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 ทั้งสิ้น