อำนาจการทดสอบของอัตราส่วนไลค์ลิฮูดไค-สแควร์ในการวิเคราะห์โมเดลล็อกลิเนียร์

Abstract

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อหาอำนาจการทดสอบของอัตราส่วนไลค์ลิฮูดไค-สแควร์ใน การวิเคราะห์โมเดลล็อกลิเนียร์เมื่อค่าสัดส่วนส่วนริม (marginal) และขนาดกลุ่มตัวอย่างเปลี่ยนไป สำหรับ ตาราง 2 ทาง (two-way table) ขนาด 2 X 2 และตาราง 3 ทาง (three-way table) ขนาด 2 X 2 X 2โดยใช้การจำลองสถานการณ์เทคนิคมอนติ คาร์โล ด้วยโปรแกรม SAS 6.12 สำหรับตาราง 2 ทาง แบ่งการจำลองสถานการณ์ออกเป็น 75 กรณี คือ กรณีที่ค่าสัดส่วนส่วนริมของแถวตั้งเป็น 50:50, 60:40, 70:30, 80:20 และ 90:10 และในแต่ละกรณีแบ่งค่าสัดส่วนส่วนริมของแถวนอนเป็น 50:50, 60:40, 70:30, 80:20 และ 90:10 เช่นกัน โดยแบ่งขนาดกลุ่มตัวอย่างมีขนาดเล็ก กลาง และใหญ่จำนวน 30, 60 และ 100 ตามลำดับ สำหรับตาราง 3 ทาง มีทั้งสิ้น 30 กรณี แบ่งค่าสัดส่วนส่วนริมของแถวตั้งเป็น 50:50, 60:40, 70:30, 80:20 และ 90:10 แบ่งค่าสัดส่วนส่วนริมของแถวนอนเป็น 25:25:25:25, 40:40:10:10 และ 50:30:15:5 ขนาดกลุ่มตัวอย่างมีขนาดเล็ก และขนาดใหญ่เท่ากับ 100 และ 300 ตามลำดับ หากกรณีใดที่อัตราความคลาดเคลื่อนประเภทที่ 1 ที่เกิดขึ้นจริงอยู่ในช่วงที่ระบุ จะทำการศึกษาอำนาจการ ทดสอบต่อไป ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1) สำหรับตาราง 2 ทาง กรณีที่ค่าสัดส่วนส่วนริมของแถวตั้งเป็น 50:50 เท่านั้นที่อัตราความคลาดเคลื่อนประเภทที่ 1 ที่เกิดขึ้นจริงอยู่ในช่วงที่ระบุ ค่าอำนาจการทดสอบมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นเมื่อกลุ่มตัวอย่างเพิ่มขึ้นและค่าสัดส่วนส่วนริมของแถวตั้งแตกต่างจากค่าสัคส่วนส่วนริม ของแถวนอนมากขึ้นไม่ว่าจะทดสอบด้วยโมเดลที่ต่ำกว่าหรือโมเดลที่สูงกว่า แต่เมื่อทดสอบด้วยโมเดลที่ สูงกว่าจะมีค่าอำนาจการทดสอบต่ำกว่าการทดสอบด้วยโมเดลที่ต่ำกว่า 2) สำหรับตาราง 3 ทาง พบว่า โมเดลอิทธิพลหลักทั้งหมด มีอัตราความคลาดเคลื่อนประเภทที่ 1 ที่เกิดขึ้นจริงอยู่ในช่วงที่ระบุมากที่สุด เมื่อพิจารณาค่าอำนาจการทดสอบ พบว่ามีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นเมื่อขนาดกลุ่มตัวอย่างเพิ่มสูงขึ้น และค่า สัดส่วนส่วนริมของแถวตั้งและค่าสัดส่วนส่วนริมชองแถวนอนเพิ่มมากขึ้น และนอกจากนี้ยังพบว่า โมเดล ที่มีอิทธิพลปฏิสัมพันธ์2 ปัจจัย 2 ตัวให้ค่าอำนาจการทดลอบสูงที่สุด รองลงมาคือ โมเดลที่เกิดอิทธิพล หลัก 2 ตัว