การศึกษาเป้าประสงค์ของมหาวิทยาลัยเอกชนในประเทศไทย

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัย การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเป้าประสงค์ของมหาวิทยาลัยเอกชน ในด้านการสอนและผลิตบัณฑิต การวิจัย การบริการทางวิชาการแก่สังคม และการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมของชาติ วิธีดำเนินการวิจัย เป็นการทำวิจัยเชิงบรรยาย ( Descriptive Research ) ประเภทวิเคราะห์เอกสาร ( Documentary Analysis ) โดยศึกษาข้อมูลจากเอกสารประกอบกับการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ และบุคคลที่มีความสัมพันธ์กับมหาวิทยาลัยเอกชนจำนวน 31 คน แล้วนำผลการศึกษาข้อมูลทั้งหมดมาวิเคราะห์ สรุปผลการวิจัย อภิปรายผล และหาข้อเสนอแนะที่เป็นประโยชน์ สรุปผลการวิจัย จากการวิจัยดังกล่าว ได้พบว่าสาระสำคัญดังนี้ 1. เป้าประสงค์ด้านการสอนและผลิตบัณฑิต มหาวิทยาลัยเอกชน มุ่งจัดการเรียนการสอน 3 ด้าน คือ ด้านสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และ วิทยาศาสตร์ ทั้งนี้โดยมีจุดเด่นที่สาขาบริหารธุรกิจ และในการเปิดสอนสาขาวิชาใหม่ในอนาคต มหาวิทยาลัยเอกชนจะพิจารณาความต้องการของสังคม โอกาสหางาน และไม่ซ้ำซ้อนกับสถาบันอื่นที่จัดสอนอยู่ก่อนแล้ว นอกจากนี้ยังมีเป้าประสงค์ในการพัฒนาคุณภาพของบัณฑิต และขยายตัวไปสู่บัณฑิตศึกษา เฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาระดับปริญญาโทในสาขาวิชาต่าง ๆ 2. เป้าประสงค์ด้านการวิจัย มหาวิทยาลัยเอกชนมุ่งทำการวิจัยเชิงประยุกต์และการวิจัยสถาบัน เพื่อนำประโยชน์จากการวิจัยมาปรับปรุงการเรียนการสอน การบริหารสถาบัน การสนับสนุนภารกิจด้านอื่น ๆ ของมหาวิทยาลัยเอกชนให้เกิดประสิทธิภาพยิ่งขึ้น แต่การวิจัยของมหาวิทยาลัยเอกชนยังมีโครงการจัดทำน้อยประมาณปีละ 5 โครงการ และมีงานวิจัยที่ทำเสร็จเพียงปีละ 2 – 3 โครงการเท่านั้น 3. เป้าประสงค์ด้านบริการทางวิชาการแก่สังคม มหาวิทยาลัยเอกชนมุ่งพัฒนาชุมนุม และสร้างความเท่าเทียมกันของสังคม โดยมีการจัดกิจกรรมร่วมกันของสถาบัน คณาจารย์ และ นักศึกษา กิจกรรมที่จัดส่วนมาก ได้แก่ การเป็นวิทยากร การจัดสัมมนา ออกค่าอาสาพัฒนาชนบท และร่วมมือกับชุมชนในการจัดทำกิจกรรมต่าง ๆ 4. เป้าประสงค์ด้านทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมของชาติ มุ่งรักษามรดกทางวัฒนธรรม และรักษาความเป็นเอกลักษณ์ไทย จัดตั้งศูนย์วัฒนธรรมเพื่อเป็นสื่อกลางการจัดกิจกรรมส่งเสริมวัฒนธรรม การจัดทำเอกสารเผยแพร่ทางศิลปวัฒนธรรม และจัดตั้งหอจดหมายเหตุเพื่อรวบรวมความรู้เกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมของชาติ ข้อเสนอแนะ 1. เป้าประสงค์ด้านการสอนและผลิตบัณฑิต มหาวิทยาลัยเอกชนต้องเร่งพัฒนาคณาจารย์เพื่อผลของคุณภาพบัณฑิต และรองรับการขยายตัวไปสู่ระดับบัณฑิตศึกษาในอนาคต ในส่วนของรัฐจะต้องมีนโยบายชัดเจนแน่นอนที่จะไม่เปิดสาขาวิชาที่ซ้ำซ้อนและแข่งขันกับมหาวิทยาลัยเอกชน รวมทั้งควรส่งเสริมให้คณาจารย์ในมหาวิทยาลัยของรัฐมีส่วนช่วยพัฒนามหาวิทยาลัยเอกชนด้วย เช่น การแลกเปลี่ยนคณาจารย์ระหว่างมหาวิทยาลัยของรัฐกับมหาวิทยาลัยเอกชน เป็นต้น 2. เป้าประสงค์ด้านการวิจัย มหาวิทยาลัยเอกชนต้องสนับสนุนบทบาทการวิจัยมากขึ้นกว่าเดิม ด้วยการให้ความรู้ทางวิจัยแก่คณาจารย์ ให้ทุนวิจัยเพิ่มขึ้น สนับสนุนให้คณาจารย์รับงานวิจัยจากวงการธุรกิจภายนอกสถาบัน และลดชั่วโมงสอนระหว่างทำการวิจัย ส่วนรัฐควรเพิ่มงบประมาณให้กับโครงการวิจัยให้สอดคล้องกับสถาบันอุดมศึกษาเอกชนที่เพิ่มขึ้น นอกจากนี้ควรมีการจัดอบรมการทำวิจัยให้แก่คณาจารย์ในมหาวิทยาลัยเอกชน และส่งเสริมให้คณาจารย์ของรัฐกับคณาจารย์ของมหาวิทยาลัยเอกชนได้ทำวิจัยร่วมกัน 3. เป้าประสงค์ด้านบริการทางวิชาการแก่สังคม มหาวิทยาลัยเอกชนควรเน้นการบริการที่ให้ผู้รับบริการเสียค่าใช้จ่ายมากขึ้น เพื่อประหยัดงบประมาณและเพิ่มรายได้แก่คณาจารย์ไปพร้อมกัน ส่วนรัฐจะต้องจัดสรรงบประมาณการบริการทางวิชาการแก่สังคมให้กว้างขวางกว่าที่เป็นอยู่ และส่งเสริมให้คณาจารย์ในมหาวิทยาลัยของรัฐกับคณาจารย์ของมหาวิทยาลัยเอกชนได้ร่วมงานบริการทางวิชาการแก่สังคมตามโอกาสที่เหมาะสม 4. เป้าประสงค์ด้านทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมของชาติ มหาวิทยาลัยเอกชนควรศึกษาความสนใจของนักศึกษาต่อกิจกรรมทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมของชาติ และทำวิจัยถึงผลกระทบของสาเหตุหรือปัจจัยต่าง ๆ ที่มีต่อศิลปวัฒนธรรมของชาติ ในส่วนของรัฐควรมีงบประมาณมาสนับสนุนมหาวิทยาลัยเอกชนให้เพียงพอเหมือนกับโครงการสำหรับภารกิจด้านอื่น ๆ 5. ด้านทุนและรายได้ของผู้ประกอบกิจการมหาวิทยาลัยเอกชน ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญของเป้าประสงค์ทั้ง 4 ด้านนั้น รัฐควรแก้ไขกฎหมาย ระเบียบ และกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ที่เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนามหาวิทยาลัยเอกชน ให้ผ่อนคลายหรือจูงใจแก่เอกชนมากขึ้น เช่น กำหนดให้ผู้ประกอบการมีรายได้มากกว่าเดิม การยกเว้นภาษีอากร หรือการจัดตั้งกองทุนเพื่อพัฒนามหาวิทยาลัยเอกชน โดยการให้กู้ยืมเงินที่มีอัตราดอกเบี้ยต่ำ และมีระยะเวลาใช้คืนยาวพอสมควร เป็นต้น