ความคิดเห็นของผู้บริหารและครูเกี่ยวกับการบริหารงานวิชาการ ของโรงเรียนราษฎร์อาชีวศึกษา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัย 1. เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้บริหารและครูผู้สอนที่มีต่อการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนราษฎร์อาชีวศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2. เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้บริหารกับครูผู้สอนที่มีต่อการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนราษฎร์อาชีวศึกษา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3. เพื่อศึกษาถึงปัญหาและอุปสรรคในการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนราษฎร์อาชีวศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ สมมติฐานของการวิจัย ความคิดเห็นเกี่ยวกับการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารและครูผู้สอนไม่แตกต่างกัน วิธีดำเนินการวิจัย ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้บริหารและครูผู้สอนของโรงเรียนราษฎร์อาชีวศึกษา หลักสูตรกระทรวงศึกษาธิการ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 9 จังหวัด คือ จังหวัดขอนแก่น ชัยภูมิ สกลนคร อุดรธานี มหาสารคาม ร้อยเอ็ด นครราชสีมา และจังหวัดสุรินทร์ ตัวอย่างประชากรประกอบด้วย ผู้บริหาร 50 คน และครูผู้สอน 295 คน จาก 25 โรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสอบถาม ซึ่งครอบคลุมองค์ประกอบเกี่ยวกับการบริหารงานวิชาการ 9 ด้าน คือ กระบวนการบริหารงานวิชาการ หลักสูตรและการนำหลักสูตรไปใช้ การดำเนินการสอน วัสดุอุปกรณ์การสอนและห้องสมุด การนิเทศการสอน กิจกรรมเสริมหลักสูตร แนะแนว การใช้แหล่งความรู้ในท้องถิ่น การวัดและประเมินผล แบบสอบถามเป็นแบบมาตราส่วนประเมินค่า แบบตรวจสอบ และแบบปลายเปิด แบบสอบถามได้รับคืน 264 ฉบับ จาก 345 ฉบับ คิดเป็นร้อยละ 76.53 ของแบบสอบถามที่ส่งไป ในการวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที สรุปผลการวิจัย 1. ผู้บริหารกับครูผู้สอนมีความเห็นตรงกันว่า โรงเรียนราษฎร์อาชีวศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีการปฏิบัติงานด้านวิชาการระดับมากในด้านกระบวนการบริหารงานวิชาการหลักสูตรและการนำหลักสูตรไปใช้ และน้อยในด้านการใช้แหล่งความรู้ในท้องถิ่น ส่วนที่เหลืออีก 6 ด้าน คือ การดำเนินการสอน วัสดุอุปกรณ์การสอนและห้องสมุด การนิเทศการสอน กิจกรรมเสริมหลักสูตร แนะแนว การวัดและประเมินผลนั้น ผู้บริหารและครูผู้สอนมีความเห็นต่างกันโดยผู้บริหารเห็นว่า โรงเรียนได้ปฏิบัติอยู่ในระดับมาก ขณะที่ครูผู้สอนเห็นว่ามีการปฏิบัติน้อย 2.เมื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้บริหารและครูผู้สอนในการบริหารงานวิชาการในโรงเรียน 9 ด้าน พบว่าความคิดเห็นด้านกระบวนการบริหารงานวิชาการ หลักสูตรและการนำหลักสูตรไปใช้ การดำเนินการสอน วัสดุอุปกรณ์การสอนและห้องสมุด การนิเทศการสอนกิจกรรมเสริมหลักสูตร แนะแนว การวัดและประเมินผลแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 ซึ่งขัดแย้งกับสมมติฐานของการวิจัย ส่วนด้านที่เหลือ คือการใช้แหล่งความรู้ในท้องถิ่น ปรากฏว่ามีความเห็นไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานของการวิจัย 3. ในการศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการปฏิบัติงานวิชาการนั้น พบว่า ส่วนใหญ่มีปัญหาอยู่ในระดับน้อยถึงน้อยที่สุด นอกจากนั้น ในส่วนที่เป็นปัญหาอื่น ๆ ซึ่งได้มาจากความคิดเห็นที่ไม่ซ้ำกันของผู้บริหารและครูผู้สอนบางคนได้พบว่า เรื่องต่อไปนี้เป็นปัญหาที่ประสบอยู่ในการบริหารวิชาการ คือ ครูไม่มีโอกาสเข้ารับการอบรมทางวิชาการ ขาดตำราเรียนและหนังสือประกอบการค้นคว้า ขาดผู้แนะนำช่วยเหลืองานด้านวิชาการ โรงเรียนจัดชั่วโมงสอนให้ครูมากเกินไป ผู้ปกครองไม่เอาใจใส่ในการเรียนของนักเรียน พื้นฐานการศึกษาเดิมของนักเรียนอยู่ในเกณฑ์ต่ำ และปัญหาครูยึดการสอนเป็นงานชั่วคราว