กายมิติและโสตมิติของสิ่งเร้าในการเรียนมโนทัศน์

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการเรียนมโนทัศน์ด้านกายมิติ และโสตมิติและเปรียบเทียบการเรียนมโนทัศน์ของเด็กและผู้ใหญ่ กลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 64 คน แบ่งเป็นกลุ่มเด็กและกลุ่มผู้ใหญ่ กลุ่มเด็กเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ของโรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จำนวน 32 คน เป็นชาย 16 คน หญิง 16 คน กลุ่มผู้ใหญ่เป็นนิสิตบัณฑิตวิทยาลัย คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จำนวน 32 คน เป็นชาย 16 คน หญิง 16 คน สิ่งเร้าที่ใช้ในการเรียนมโนทัศน์ เป็นแผ่นรายการของสิ่งเร้าพยัญชนะไทยชุดหนึ่งจำนวน 16 ตัว ได้แก่ ข ฉ ช ฏ ฐ ธ ป ฝ พ ภ ว ศ ษ ส ห ฬ ซึ่งจัดตามกลุ่มกายมิติ (กลุ่มที่เขียนอยู่ในเส้นบรรทัด และกลุ่มที่มีบางส่วนเขียนเลยเส้นบรรทัด) ก็ได้ หรือจัดตามกลุ่มโสตมิติ (กลุ่มที่เป็นอักษรสูงและกลุ่มที่ไม่ใช่อักษรสูง) ก็ได้ ในการทดลอง ผู้รับการทดลองเข้ารับการทดลองทีละคน ผู้รับการทดลองแต่ละคนต้องเรียนมโนทัศน์ทั้งด้านกายมิติและโสตมิติ ผู้ทดลองบันทึกคะแนนการเรียนมโนทัศน์ของแต่ละคนเป็นคะแนนจำนวนครั้งที่เรียนมโนทัศน์ได้สำเร็จ ผลการวิจัยพบว่า 1. การเรียนมโนทัศน์ด้านกายมิติและโสตมิติ ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. การเรียนมโนทัศน์ของเด็กและผู้ใหญ่ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 และ 3. ไม่มีผลร่วมกันระหว่างวัยในการเรียนมโนทัศน์กับมิติที่ใช้ในการเรียนมโนทัศน์