การประเมินการใช้เครื่องมือส่งสัญญาณรวมเพื่อค้นหาเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ของผู้ป่วยในของโรงพยาบาล

Abstract

การค้นหาเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ในโรงพยาบาลอาศัยระบบงานอุบัติการณ์ที่มีข้อจำกัดในด้านความไวที่ต่ำ การทบทวนเวชระเบียนสองขั้นตอนแก้ปัญหาการไม่รายงานได้แต่มีข้อจำกัดด้านภาระงานที่มากและความตรงกับความเที่ยงของการประเมินยังไม่เพียงพอ เครื่องส่งสัญญาณรวมถูกจัดทำขึ้นเพื่อช่วยค้นหาเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ได้ง่ายขึ้น การศึกษาครั้งนี้เป็นการทบทวนเวชระเบียนในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งระหว่างวันที่ 1 – 31 มกราคม 2551 มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความถูกต้อง ความเชื่อถือได้ และต้นทุน-ประสิทธิผลของการค้นหาเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ด้วยเครื่องมือส่งสัญญาณรวมโดยพยาบาล เปรียบเทียบกับการทบทวนเวชระเบียนโดยตรงจากแพทย์เป็นมาตรฐานในการวินิจฉัยเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ผลการศึกษา เวชระเบียนได้รับการทบทวนจำนวน 576 ฉบับ มีจำนวนวันนอนของผู้ป่วยรวมเท่ากับ 4,460 วัน จำนวนเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่พบเท่ากับ 236 ครั้ง คิดเป็นอัตรา 41.0 ครั้งต่อ ผู้ป่วยใน 100 คน หรือ 50.4 ครั้งต่อ 1,000 วันนอนโรงพยาบาลของผู้ป่วย ผลการประเมินความถูกต้องรวม มีความไวเท่ากับร้อยละ 57.3 ความจะเพาะร้อยละ 87.8 ค่าทำนายผลบวกร้อยละ 62.3 และค่าทำนายผลลบร้อยละ 85.4 ค่าความเชื่อถือได้ของพยาบาลผู้ทบทวนสองคนอยู่ในระดับดีมาก (K = 0.858) ต้นทุนของการใช้เครื่องมือส่งสัญญาณรวม และต้นทุนการทบทวนโดยตางจากแพทย์เท่ากับ 593 และ 418 บาท/เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ตามลำดับโดยสรุป เครื่องมือนี้มีความจำเพาะสูงและค่าทำนายผลลบสูง มีความเชื่อถือได้ดีมาก จึงเหมาะจะเป็นเครื่องมือวินิจฉัยเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ การเพิ่มความไวและลดต้นทุนทำได้โดยเลือกใช้ทบทวนในกลุ่มที่มีความเสี่ยงสูง และปรับปรุงเครื่องมือส่งสัญญาณบางข้อให้เหมะสมกับบริบทของโรงพยาบาลในประเทศไทยก่อนนำไปใช้