ลักษณะการสูญเปล่าทางการศึกษาของวิทยาลัยครู ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย

Abstract

การสูญเปล่าทางการศึกษาของวิทยาลัยครูในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แบ่งออกเป็นสองลักษณะคือ การเรียนช้ากว่ากำหนดและการออกกลางคัน ผู้วิจัยได้ตั้งสมมติฐานว่าไม่มีการสูญเปล่าทางการศึกษาในสองลักษณะ โดยการคำนวณเรโชประสิทธิภาพเรโชความสูญเปล่า และทดสอบสมมติฐานด้วยค่าที พร้อมทั้งคำนวณค่าใช้จ่ายที่เสียไปเนื่องจากการสูญเปล่า จากการวิจัยพบว่า ระหว่างปีการศึกษา 2512 ถึง 2514 วิทยาลัยครูในภาคตะวันออกเฉียงเหนือทุกแห่งรับนักศึกษาเพิ่มขึ้นทุกปี ทำให้มีผู้ออกกลางคันมากขึ้นคิดเฉลี่ยร้อยละ 8.31 เรโชประสิทธิภาพประจำรุ่นมีแนวโน้มน้อยลง ขณะที่เรโชความสูญเปล่ามีแนวโน้มเพิ่มขึ้น จากการทดสอบความมีนัยสำคัญปรากฏว่า โดยส่วนรวมวิทยาลัยครูทุกแห่ง มีความสูญเปล่าในลักษณะการเรียนช้ากว่ากำหนดและมีความสูญเปล่าในลักษณะการออกกลางคัน เมื่อพิจารณาแต่ละวิทยาลัย ปรากฏว่า วิทยาลัยครูมหาสารคามมีความสูญเปล่าทางการศึกษาทั้งสองลักษณะ วิทยาลัยครูอุดรธานีไม่มีความสูญเปล่าทั้งสองลักษณะ วิทยาลัยครูอื่นๆ มีความสูญเปล่าในลักษณะใดลักษณะหนึ่ง รัฐต้องสูญเสียเงินในการเรียนช้ากว่ากำหนดและการออกกลางคันรวมเป็นเงิน 6,476,796.00 บาท เมื่อพิจารณาแต่ละวิทยาลัย ปรากฏว่า วิทยาลัยครูอุดรธานีและมหาสารคาม มีการสูญเสียเงินมากที่สุด และวิทยาลัยครูนครราชสีมามีการสูญเสียเงินน้อยที่สุด